Kabanata 551

Kabanata 551 Siyempre, pipiliin ni Elliot si Avery. Ayaw niyang sumuko sa anak, ngunit wala siyang ibang pagpipilian. Halos apat na buwan na ang kanilang anak. Kung hindi nangyari ang aksidenteng ito, makikita nila kung ano ang hitsura ng bata sa susunod na maternity check-up!

“Okay, Mr. Foster, mangyaring lagdaan itong form ng pagsisiwalat ng panganib.” Kumuha ng form ang doktor at ipinasa sa kanya. “Kailangan bang ma-anesthetize ang pasyente para sa operasyon sa pagtanggal ng bala? Ang kawalan ng pakiramdam ay makakaapekto sa bata. Kung iniisip mong itago ang bata, maaari naming iwanan ang anesthesia para sa pasyente.”

“Hindi ba masyadong masakit iyon!” Halatang gustong itago ni Elliot ang bata, ngunit sa pag-iisip ng operasyon nang walang anesthesia, tiyak na mahihirapan si Avery!

“Oo, masakit, ngunit lilipas din ito sa lalong madaling panahon,” sabi ng doktor35.

“Sobrang hina na niya ngayon, ayoko nang dumanas pa siya ng sakit.” Naramdaman ni Elliot na dinudurog ang puso niya. Napakasakit ng puso niya na kahit huminga ay masakit. “Pakigamit ng anesthesia para sa kanya.”

“Sige.” Tinanggap ng doktor ang pinirmahang form ng pagsisiwalat ng panganib mula sa kanya, tumalikod, at nagtungo sa emergencye8 room.

Mabilis na nakolekta ni Elliot ang kanyang mga iniisip. Bagama’t kailangan niyang isakripisyo ang bata, kahit papaano ay ayos lang si Avery.

Kung may mangyari sa kanya, hindi rin mabubuhay ang kanilang anak, kaya ang sitwasyon sa sandaling iyon ay ang pinakamagandang resulta na posible para sa kanya.

Noong 87 Aryadelle.

Naglagay si Wanda ng kopya ng diyaryo sa harap ni Zoe.

“Patay na si David Grimes.”

Napatingin si Zoe sa dyaryo. Naging malamig ang ekspresyon niya. “Nabalitaan ko kahapon. Kawawa naman! Akala ko kaya niyang patayin si Avery!”

Medyo nadismaya si Wanda. “Siguradong malakas si Elliot. Pati si David ay natalo niya.”

“Hindi lang iyon salamat kay Elliot na nag-iisa,” naguguluhang sabi ni Zoe, “Ngunit si Elliot ay gumugol ng malaking halaga sa pagliligtas kay Avery sa pagkakataong ito.”

“Oh?” Curious na tanong ni Wanda, “Halos magkano ang nagastos niya?”

“Hindi bababa sa isa at kalahating bilyon.” Hindi alam ni Zoe ang eksaktong numero, ngunit maaari niyang malamang T hulaan. “Devoted talaga siya kay Avery! Nung una, sumuko na ako sa kanya, pero nakita ko kung paano niya isinakripisyo ang sarili niya para sa ibang babae, nahuhulog na naman ako sa kanya.”

“Gising na! Kahit gaano pa siya kagaling, pag-aari siya ng ibang tao.” Nasa Avery ang atensyon ni Wanda. “Huwag mong sabihin sa akin na nakatakas si Avery nang hindi nasaktan?”

“Paano naging posible iyon? Ayon sa kaibigan ko, matagal nang nasa ospital si Elliot. Kung nagkaroon lang ng kaunting pinsala si Avery, hindi na niya kailangang manatili sa ospital,” mataray na sabi ni Zoe, “Sa tingin ko ay hindi na niya mapapanatili ang bata.”

“Kahit wala ang isang ito, nasa kanya pa rin ang dalawa. Magagamit pa rin niya ang mga ito para iangat ang kanyang katayuan!” Naiinggit na sabi ni Wanda “Mabuti sana kung mapaalis natin ang kanyang dalawang anak.”

Hindi akalain ni Zoe na magiging ganito kalupit si Wanda.

“Naisip mo na ba na kung nalantad ka sa paggawa nito, patay ka na!” Binalaan siya ni Zoe, “Sa pera na lang natin ituon! Hindi na agad makakabangon si Avery.”

Makalipas ang tatlong araw, dumating si Avery. Nang magising siya, tumingin siya sa kakaibang paligid, pilit na inaalala ang nangyari.

Hanggang sa bumagsak ang kanyang tingin sa patak na konektado sa kanya, na katutubo niyang inabot at sinubukang tanggalin ito.

Naalala niya na buntis pa siya. Hindi niya mahawakan ang anumang gamot.

“Avery, anong ginagawa mo?” Nakita ni Mrs Scarlet na nagising siya. Agad niyang sinubukang pigilan si Avery. “Kasalukuyan kang may sakit. Kailangan mong maging on the drip. Avery, wag kang gumalaw. Pupunta ako sa doktor!”

Agad namang hinanap ni Mrs Scarlet ang doktor. Maya-maya, dumating na ang doktor.

“Miss Tate. Binaril ka sa braso. Nagawa mo na ang operasyon. Ikaapat na araw na ngayon sa ospital,”

matiyagang paliwanag ng doktor.

Medyo nawala si Avery. “Apat na araw na akong nasa ospital? Nagpaopera pa ako? Anong gamot ang inilagay mo sa akin? Buntis ako, hindi ako pwedeng uminom ng kahit anong gamot…”

Sumagot ang doktor, “Pumayag ang asawa mo sa gamot. Syempre, natatakot ako na baka kailanganin mong ipalaglag ang anak mo.”