Back
/ 14
Chapter 1

Ep1

Dear Ko Ko (Completed)

(Z)

ဆူညံေနတဲ့ဘူတာရံုထဲတြင္ဆိုလ္မွဘူဆန္ေျပးဆြဲသည့္ထြက္ခံနီးရထားတစ္ခုကို အမွီလိုက္ေနေသာ အရိပ္ေလးတစ္ခု။ ေဟာေနာက္ဆံုးေတာ့မွီသြားၿပီ။ ခံေခခ်င္ေတာ့ ​အရိွန္လြန္ၿပီး ေနာက္ျပန္က်ျခင္းပင္။

"shittt!!!"

"ဒီမွာ..အဆင္ေျပရဲ့လား"

Jung Kookသူ႔ေရ႔ွကအေသးေလးကို

ေပြ့ထိန္းထားရင္ေမးလိုက္မိသည္။ တဆက္ထဲအေသးေလးကသူ႔ကို တြန္းၿပီး

"ေက်းဇူတင္ပါတယ္.."

ေျပာၿပီလွည့္ထြက္သြားေလသည္။

*ဟက္...အေခ်ေလးဘဲ

အေသးေလးကသူကိုခံုရွာေနရင္ သံသယမ်က္လံုး

မ်ားျဖင့္ သူ႔ကိုလွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္ႏွင့္ သြားေလသည္။

လူကိုသူခိုးမ်ား ထင္ေနလာမသိဘူး ေနာက္ဆံုးေတာ့

Jung Kookသူ႔ခံုသူေတြ့လိုဝင္ထိုက္လိုက္သည္။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အေသးေလးပါက ေဘးခံုတြင္

ဝင္ထိုင္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

ရထားထြက္ၿပီးခဏအၾကာ အေသးေလးက

မွန္မ်ားကို မွီၿပီး၍တရိပ္ရိပ္က်န္ခဲ့ေသာရႈခင္း

မ်ားကိုၾကည့္ေနသည္။ သူလဲလုပ္စရာမရိွ

တာနဲ႔ ေဘးကအေသးေလးရဲ့ မ်က္ႏွာအစိတ္အပိုင္မ်ား

ကိုေငးၾကည့္ေနမိသည္။

ေရႊဝါေရာင္ဆံပင္အုပ္အုပ္ေလးမ်ားသည္ ႏွဖူေပၚတြင္

ေနရာတက်လျခမ္းေကြးပံုမ်က္လံုးေမွးေမွးမ်ားေပၚကမ်က္ေတာင္တိုစိတ္စိတ္ေလးမ်ားရိွေနသည္။ ႏွာေခါင္းလံုးလံုးေသးေသးေလးကအသက္ကိုပံုမွန္ရူေနၿပီစိုအိေနေလာက္မည့္ႏႈတ္ခမ္းထူထူဖူးဖူးေလးကိုအၾကည့္ေရာက္မိေတာ့ဂလုခနဲသေတြးၿမိဳခ်မိေတာ့သည္။ ၿခံဳေျပာရရင္အလြန္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနေသာကေလးႏွင့္တူေလသည္။

ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ၾကည့္ေနတုန္း

ထိုေကာင္းေလးကသူမ်က္လံုးမ်ားကို လွည့္ၾကည့္လာသည္။

သူခိုးလူမိသလို ေခ်ာင္တစ္ခ်က္ဟန္႔လိုက္ရင္ ခံုကိုမွီ

ၿပီးမ်က္လံုးမ်ားမိွတ္လိုက္ေတာ့သည္။

Jiminသူ႔ကိုၾကည့္ေနတာသိသာ။ လူကိုစားမတက္

ဝါးမတက္ကိုၾကည့္တာ ေနာက္ဆံုးကိုယ္လဲသူ႔ကို ျပန္

ၾကည့္ေပလိုက္ေတာ့ အိပ္သြားေလသည္။

အခုမွေသခ်ာၾကည့္မိတယ္ဒီလူက အေတာ္ေခ်ာသား

မ်က္လံုးမအုပ္တအုပ္ ဆံပင္ ေလးေထာင့္က်က်မ်က္

ႏွာႏွင့္ ေစာေစာကျမင္လိုက္ရတဲ့မ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္းမ်ား

ပိရိေသသက္တဲ့ႏႈတ္ခမ္းပါးတစံုနဲ႔ေအာက္ရိွမွဲ႔ေလးက

အထင္းသာ။

*ၾကည့္ေကာင္းလိုက္တဲ့မ်က္ႏွာ ႏွာေခါင္း

မဆိုသေလာက္ေလးမပြရင္ေပါ့ဟိ..ဟိ..

ဟြန္...သူၾကေယာက္်ားဆန္လိုက္တာ ငါက်ေသာက္

အရပ္ကမထြက္လာေတာ့ဘူး..မနာလိုလိုက္တာ*

"ကိုယ္ကေခ်ာတယ္မလား"

ရုတ္တရက္ေျပာၿပီးမ်က္လံုးဖြင့္လိုက္တဲ့ လူေၾကာင့္ Jimin မ်က္လံုးျပဴသြားသည္ၿပီး အန္တဲ့ပံုလုပ္ျပလိုက္ေတာ့

ဟိုလူက ရီေလသည္ Jiminလဲသူ႔ကိုလစ္လ်ူရႈၿပီး

phသာသံုးေနေတာ့သည္။

"ဘူဆန္!!(ဘူဆန္တြင္လုပ္ေသာပြဲ၌ေအာ္ေသာေလ    သံျဖင့္)မေတြ့တာၾကာၿပီေနာ္"

အထုပ္ေတြကိုေဘးခ်ရင္ေအာ္လိုက္မိသည္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ျပန္ေရာက္ၿပီ ေမြးရက္ေျမကို။ Jiminလဲဘူဆန္ေလကို တဝႀကီးရႉၿပီး အိမ္ျပန္ဖို႔

ကားငွားလိုက္သည္။ ကားေပၚမွေန၍ ေျပာင္းလဲသြား

ေသာပတ္ဝန္းက်င္ကိုၾကည့္ရင္ၿခံဝကိုေရာက္ေတာ့

က်သင့္ေငြေပးၿပီ အိမ္ထဲဝင္ဖို႔အျပင္ေဘၿခံတြင္

ကားတစ္စီးရပ္သြားသည္ကို သတိမထားမိလိုက္။

"ေမေမေရ...သားျပန္လာၿပီဗ်

Jin hyungေရ!!!!"

"ဟဲ့..​အသံၿပဲနဲ႔စြတ္ေအာ္မေနနဲ႔...နင့္hyungကိုငါ

ခိုင္းလိုက္တယ္.."

ဟုတ္ပါတယ္ဒါကေတာ့ႏွစ္ေယာက္မရိွတဲ့Park Ji Minရဲေမြးမိခင္ပါ jiminလဲႏႈတ္ခမ္းကိုေထာ္ရင္း

"ေမေမကလဲ..ဒီကသားငယ္ေလးျပန္လာတာ

ေတာင္..ကားနဲ႔လာမႀကိဳဘူး"

"အမေလးဟဲ့...လာႀကိဳရေအာင္နင္ကဘယ္ႏွစ္ႏွစ္မ်ားၾကာသြားလို႔လဲဟမ္..6လကိုကမ႓ာပ်က္ေအာင္

လာလုပ္မေနနဲ႔"

မွန္ပါတယ္Jiminဆိုလ္ကိုတက္သြားတာ6လေတာင္

မျပည့္လိုက္ပါဘူးတဲ့ကြယ္။ ဟိုမွာလုပ္လုပ္ဖို႔

သြားေသာ္လဲအမ်ိဳးေတြကသူ႔ဒဏ္မခံႏိုင္လို႔

ဘူဆန္ကိုျပန္ပို႔လိုက္ျခင္းပင္။ Jiminလဲမ်က္ႏွာခ်ိဳ

ေသြးေနရင္ Jin hyungဝင္လာတာ

ေတြ့ေသာအခါ hyungကိုေျပးဖတ္လိုက္ေတာ့သည္

"Aigoooo..hyungရဲ့ပုက်ိေလးျပန္ၿပီလား

အိမ္ကေနႀကိဳဆိုပါတယ္ပုက်ိလး"

Jiminသည္Jin hyungရင္ခြင္ထဲမွထြက္၍ မိခင္အားရန္ေထာင္ေလသည္

"ေတြ့လားhyungကမွ...ကြၽန္ေတာ္ကိုခ်စ္ေသးတယ္

အေမကကြၽန္ေတာ္ကိုဆိုဆူဖို႔ႀကီးဘဲ"

"ေတာ္တိတ္ငါလာလုပ္လိုက္လို႔...ဝင္ခဲ့ေတာ့ႏွစ္ေကာင္းလံုးJiminပစၥည္ေတြသြားျပန္ထားေတာ့"

"Nae"

Jiminလဲသူ႔အခန္းထဲဝင္ၿပီပစၥည္ေနရာတက်ထား

လူလဲလန္းသြားေအာင္ေရမိုးခ်ိဳးၿပီမွ ေအာက္ထပ္ကို

ဆင္းလာလိုက္သည္။ေအာက္ထက္ထမင္းစားခန္းတြင္အေဖေတာင္ေရာက္ေနၿပီ သူလဲၿငိမ္ၿငိမ္ေလခံုတြင္

ဝင္ထိုက္သည္။ အေဖကိုေတာ့သူ​လန္႔သည္ ေဒါသထြက္ရင္ နည္းနည္းၾကမ္းတယ္ေလ။

"Jimin..မင္းအျပစ္သိတယ္မလား"

"Nae"

"ငါေလမင္မႏိုင္ဘူးသိလား...ဒီပံုနဲ႔ငါ့အလုပ္ေတြကို

ဘယ္လိုလုပ္မလဲေမ်ာက္မသားရဲ့..."

"ရွင္ရွင္..ေျပာခ်င္ေရ႔ွေနာက္ၾကည့္..ဘာလဲေမ်ာက္

မသားက..ကြၽန္မကိုထိခိုက္တယ္ရွင့္"

အေမကဝင္ေျပာလိုက္ျခင္းေၾကာင္း အေဖကစိတ္

ညစ္စြာျဖင့္အေမကိုၾကည့္ရင္း

"ေအးပါကြာ...ငါမွားပါတယ္ဟုတ္ပလား"

"အေဖရယ္ပုက်ိေလးမလုပ္လဲရပါတယ္...ကြၽန္ေတာ္ဘဲလုပ္မယ္ေလ"

"မင္ေရာဘာထူးလဲငါ့အလုပ္ကိုမလုပ္ဘဲ..ဟင္ဘဲခ်က္ေနတာေလ...ငါေသြးတက္တယ္မင္းတိုႏွစ္ေကာင္လံုးကိုမႏိုင္ပါဘူး..လုပ္ခ်င္သာတာလုပ္ၾကပါေတာ့"

ေနာက္ဆံုးေတြJiminကိုဆူဖို႔စကားဝိုင္း သည္ထို႔သို႔ဗရုပ္သုတ္ခေတြနဲ႔ၿပီးသြားေလသည္

×××××××××××××××××××××××××××××

မနက္ခင္ေလးရဲ့သာယာေသာေနေရာင္ၾကည္ႏွႏွေလးသည္အခန္းထဲတြင္ေစာင္လားလူလာမကြဲ

လံုးေထြးအိပ္ေနေသာ ေကာင္ေလးရဲ့မ်က္ႏွာထံ

က်ေရာက္ေနေလသည္။Jiminမ်က္လံုးစူေသာေၾကာင့္ေစာင္ကိုလူနဲ႔ေဘာလံုးလို ပိုလံုးလိုက္ၿပီး

ဆက္အိပ္ေနလိုက္သည္။ မၾကာလိုက္

"ဟဲ့...Park Jimin..ထေတာ့ေနဖင္ထိုးေနၿပီ..ထ

မထရင္မနက္စာငတ္မွာေနာ္"

မနက္စာဆိုေသာအသံေၾကာင့္ Jiminႏိုလာေတာ့

သည္။ ဒါေပမဲ့အခုထိေတာ့ေစာင္ထဲက မထြက္ရေသး

"သြားေရသြားခ်ိဳးၿပီ...ေအာက္ထက္ဆင္းခဲ့"

Jiminကိုအတင္ဆြဲထူ၍ ေရခ်ိဳးခန္းထဲအတင္းထည့္

ရင္ေျပာၿပီးထြက္သြားေလသည္။ Jiminလဲေရခ်ိဳး

ၿပီးေပါ့ေပါ့ပါးပါးျဖစ္ေအာင္T-shirtေလးနဲ႔ေဘာင္ဘီ

ဒူးေလာက္ကိုဝတ္ၿပီးေအာက္ဆင္းလာလိုက္သည္။

"ေတာ္ေသးတယ္ၿပီးလို႔...သြားငါ့ကိုလမ္းထိပ္မွာ..

ႏြားႏို႔သြားဝယ္ေပး..အိမ္မွာကုန္ေနၿပီ"

Jiminလဲအဆူမခံခ်င္တာနဲ႔ဟုတ္လို႔ေျပာၿပီးအျပင္ထြက္လာလိုက္သည္။ ၿခံေထာင့္တြင္ေထာင္ထားေသာ

စကိတ္ကိုျမင္ေသာအခါမစီးရတာၾကာလို႔စီးလိုက္သည္။

သူလဲဆိုင္ကေနမွာတာေတြဝယ္ၿပီးအိမ္ျပန္လာလိုက္သည္။ လမ္းတဝက္အေရာက္ ေခြးတေကာင္ကျဖတ္

ေျပးသြားေသာေၾကာင့္ေရွာင္ရင္ အေရ႔ွမွသြားေန

ေသာသူကိုတိုက္မိၿပီး ထိုသူ႔အေပၚသို႔ ေခြးက်က်ေလသည္။

"ငါယီနားတာကြား..ေဟ့လူအဆင္ေျပရဲ့လား"

ထိုသူေမာ့ၾကည့္လာေသာအခါ Jiminမ်က္လံုးမ်ား

ျပဴးသြားေလသည္ ထိုသူကႏႈတ္ခမ္းလႈပ္ရံုျဖင့္

"အေသးေလ"

*ငါေလးဘယ္ဘဝကေရစက္ဆိုးမ်ားမို႔ ဒီႏွာဘူးဘဲ

ျဖစ္ေနရတာလဲ ငါ့ကိုတစ္ေယာက္ေယာက္လာကယ္

ၾကပါ

/////////////////////////////////////

တိုသြားလားစာေတျြပန္မစစ္ထားလို႔အမွား

ပါရင္kookလႊတ္ပါ😂😂

3.10.2020

11:23AM

*****************************

(U)

ဆူညံနေတဲ့ဘူတာရုံထဲတွင်ဆိုလ်မှဘူဆန်ပြေးဆွဲသည့်ထွက်ခံနီးရထားတစ်ခုကို အမှီလိုက်နေသော အရိပ်လေးတစ်ခု။ ဟောနောက်ဆုံးတော့မှီသွားပြီ။ ခံခေချင်တော့ ​အရှိန်လွန်ပြီး နောက်ပြန်ကျခြင်းပင်။

"shittt!!!"

"ဒီမှာ..အဆင်ပြေရဲ့လား"

Jung Kookသူ့ရှေ့ကအသေးလေးကို

ပွေ့ထိန်းထားရင်မေးလိုက်မိသည်။ တဆက်ထဲအသေးလေးကသူ့ကို တွန်းပြီး

"ကျေးဇူတင်ပါတယ်.."

ပြောပြီလှည့်ထွက်သွားလေသည်။

*ဟက်...အချေလေးဘဲ

အသေးလေးကသူကိုခုံရှာနေရင် သံသယမျက်လုံး

များဖြင့် သူ့ကိုလှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်နှင့် သွားလေသည်။

လူကိုသူခိုးများ ထင်နေလာမသိဘူး နောက်ဆုံးတော့

Jung Kookသူ့ခုံသူတွေ့လိုဝင်ထိုက်လိုက်သည်။

ဖြစ်ချင်တော့ အသေးလေးပါက ဘေးခုံတွင်

ဝင်ထိုင်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

ရထားထွက်ပြီးခဏအကြာ အသေးလေးက

မှန်များကို မှီပြီး၍တရိပ်ရိပ်ကျန်ခဲ့သောရှုခင်း

များကိုကြည့်နေသည်။ သူလဲလုပ်စရာမရှိ

တာနဲ့ ဘေးကအသေးလေးရဲ့ မျက်နှာအစိတ်အပိုင်များ

ကိုငေးကြည့်နေမိသည်။

ရွှေဝါရောင်ဆံပင်အုပ်အုပ်လေးများသည် နှဖူပေါ်တွင်

နေရာတကျလခြမ်းကွေးပုံမျက်လုံးမှေးမှေးများပေါ်ကမျက်တောင်တိုစိတ်စိတ်လေးများရှိနေသည်။ နှာခေါင်းလုံးလုံးသေးသေးလေးကအသက်ကိုပုံမှန်ရူနေပြီစိုအိနေလောက်မည့်နှုတ်ခမ်းထူထူဖူးဖူးလေးကိုအကြည့်ရောက်မိတော့ဂလုခနဲသတွေးမြိုချမိတော့သည်။ ခြုံပြောရရင်အလွန်ချစ်ဖို့ကောင်းနေသောကလေးနှင့်တူလေသည်။

ကြည့်ကောင်းကောင်းနှင့် ကြည့်နေတုန်း

ထိုကောင်းလေးကသူမျက်လုံးများကို လှည့်ကြည့်လာသည်။

သူခိုးလူမိသလို ချောင်တစ်ချက်ဟန့်လိုက်ရင် ခုံကိုမှီ

ပြီးမျက်လုံးများမှိတ်လိုက်တော့သည်။

Jiminသူ့ကိုကြည့်နေတာသိသာ။ လူကိုစားမတက်

ဝါးမတက်ကိုကြည့်တာ နောက်ဆုံးကိုယ်လဲသူ့ကို ပြန်

ကြည့်ပေလိုက်တော့ အိပ်သွားလေသည်။

အခုမှသေချာကြည့်မိတယ်ဒီလူက အတော်ချောသား

မျက်လုံးမအုပ်တအုပ် ဆံပင် လေးထောင့်ကျကျမျက်

နှာနှင့် စောစောကမြင်လိုက်ရတဲ့မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းများ

ပိရိသေသက်တဲ့နှုတ်ခမ်းပါးတစုံနဲ့အောက်ရှိမှဲ့လေးက

အထင်းသာ။

*ကြည့်ကောင်းလိုက်တဲ့မျက်နှာ နှာခေါင်း

မဆိုသလောက်လေးမပွရင်ပေါ့ဟိ..ဟိ..

ဟွန်...သူကြယောက်ျားဆန်လိုက်တာ ငါကျသောက်

အရပ်ကမထွက်လာတော့ဘူး..မနာလိုလိုက်တာ*

"ကိုယ်ကချောတယ်မလား"

ရုတ်တရက်ပြောပြီးမျက်လုံးဖွင့်လိုက်တဲ့ လူကြောင့် Jimin မျက်လုံးပြူသွားသည်ပြီး အန်တဲ့ပုံလုပ်ပြလိုက်တော့

ဟိုလူက ရီလေသည် Jiminလဲသူ့ကိုလစ်လျူရှုပြီး

phသာသုံးနေတော့သည်။

"ဘူဆန်!!(ဘူဆန်တွင်လုပ်သောပွဲ၌အော်သောလေ    သံဖြင့်)မတွေ့တာကြာပြီနော်"

အထုပ်တွေကိုဘေးချရင်အော်လိုက်မိသည်။

နောက်ဆုံးတော့ပြန်ရောက်ပြီ မွေးရက်မြေကို။ Jiminလဲဘူဆန်လေကို တဝကြီးရှူပြီး အိမ်ပြန်ဖို့

ကားငှားလိုက်သည်။ ကားပေါ်မှနေ၍ ပြောင်းလဲသွား

သောပတ်ဝန်းကျင်ကိုကြည့်ရင်ခြံဝကိုရောက်တော့

ကျသင့်ငွေပေးပြီ အိမ်ထဲဝင်ဖို့အပြင်ဘေခြံတွင်

ကားတစ်စီးရပ်သွားသည်ကို သတိမထားမိလိုက်။

"မေမေရေ...သားပြန်လာပြီဗျ

Jin hyungရေ!!!!"

"ဟဲ့..​အသံပြဲနဲ့စွတ်အော်မနေနဲ့...နင့်hyungကိုငါ

ခိုင်းလိုက်တယ်.."

ဟုတ်ပါတယ်ဒါကတော့နှစ်ယောက်မရှိတဲ့Park Ji Minရဲမွေးမိခင်ပါ jiminလဲနှုတ်ခမ်းကိုထော်ရင်း

"မေမေကလဲ..ဒီကသားငယ်လေးပြန်လာတာ

တောင်..ကားနဲ့လာမကြိုဘူး"

"အမလေးဟဲ့...လာကြိုရအောင်နင်ကဘယ်နှစ်နှစ်များကြာသွားလို့လဲဟမ်..6လကိုကမ္ဘာပျက်အောင်

လာလုပ်မနေနဲ့"

မှန်ပါတယ်Jiminဆိုလ်ကိုတက်သွားတာ6လတောင်

မပြည့်လိုက်ပါဘူးတဲ့ကွယ်။ ဟိုမှာလုပ်လုပ်ဖို့

သွားသော်လဲအမျိုးတွေကသူ့ဒဏ်မခံနိုင်လို့

ဘူဆန်ကိုပြန်ပို့လိုက်ခြင်းပင်။ Jiminလဲမျက်နှာချို

သွေးနေရင် Jin hyungဝင်လာတာ

တွေ့သောအခါ hyungကိုပြေးဖတ်လိုက်တော့သည်

"Aigoooo..hyungရဲ့ပုကျိလေးပြန်ပြီလား

အိမ်ကနေကြိုဆိုပါတယ်ပုကျိလး"

Jiminသည်Jin hyungရင်ခွင်ထဲမှထွက်၍ မိခင်အားရန်ထောင်လေသည်

"တွေ့လားhyungကမှ...ကျွန်တော်ကိုချစ်သေးတယ်

အမေကကျွန်တော်ကိုဆိုဆူဖို့ကြီးဘဲ"

"တော်တိတ်ငါလာလုပ်လိုက်လို့...ဝင်ခဲ့တော့နှစ်ကောင်းလုံးJiminပစ္စည်တွေသွားပြန်ထားတော့"

"Nae"

Jiminလဲသူ့အခန်းထဲဝင်ပြီပစ္စည်နေရာတကျထား

လူလဲလန်းသွားအောင်ရေမိုးချိုးပြီမှ အောက်ထပ်ကို

ဆင်းလာလိုက်သည်။အောက်ထက်ထမင်းစားခန်းတွင်အဖေတောင်ရောက်နေပြီ သူလဲငြိမ်ငြိမ်လေခုံတွင်

ဝင်ထိုက်သည်။ အဖေကိုတော့သူ​လန့်သည် ဒေါသထွက်ရင် နည်းနည်းကြမ်းတယ်လေ။

"Jimin..မင်းအပြစ်သိတယ်မလား"

"Nae"

"ငါလေမင်မနိုင်ဘူးသိလား...ဒီပုံနဲ့ငါ့အလုပ်တွေကို

ဘယ်လိုလုပ်မလဲမျောက်မသားရဲ့..."

"ရှင်ရှင်..ပြောချင်ရှေ့နောက်ကြည့်..ဘာလဲမျောက်

မသားက..ကျွန်မကိုထိခိုက်တယ်ရှင့်"

အမေကဝင်ပြောလိုက်ခြင်းကြောင်း အဖေကစိတ်

ညစ်စွာဖြင့်အမေကိုကြည့်ရင်း

"အေးပါကွာ...ငါမှားပါတယ်ဟုတ်ပလား"

"အဖေရယ်ပုကျိလေးမလုပ်လဲရပါတယ်...ကျွန်တော်ဘဲလုပ်မယ်လေ"

"မင်ရောဘာထူးလဲငါ့အလုပ်ကိုမလုပ်ဘဲ..ဟင်ဘဲချက်နေတာလေ...ငါသွေးတက်တယ်မင်းတိုနှစ်ကောင်လုံးကိုမနိုင်ပါဘူး..လုပ်ချင်သာတာလုပ်ကြပါတော့"

နောက်ဆုံးတွေJiminကိုဆူဖို့စကားဝိုင်း သည်ထို့သို့ဗရုပ်သုတ်ခတွေနဲ့ပြီးသွားလေသည်

×××××××××××××××××××××××××××××

မနက်ခင်လေးရဲ့သာယာသောနေရောင်ကြည်နှနှလေးသည်အခန်းထဲတွင်စောင်လားလူလာမကွဲ

လုံးထွေးအိပ်နေသော ကောင်လေးရဲ့မျက်နှာထံ

ကျရောက်နေလေသည်။Jiminမျက်လုံးစူသောကြောင့်စောင်ကိုလူနဲ့ဘောလုံးလို ပိုလုံးလိုက်ပြီး

ဆက်အိပ်နေလိုက်သည်။ မကြာလိုက်

"ဟဲ့...Park Jimin..ထတော့နေဖင်ထိုးနေပြီ..ထ

မထရင်မနက်စာငတ်မှာနော်"

မနက်စာဆိုသောအသံကြောင့် Jiminနိုလာတော့

သည်။ ဒါပေမဲ့အခုထိတော့စောင်ထဲက မထွက်ရသေး

"သွားရေသွားချိုးပြီ...အောက်ထက်ဆင်းခဲ့"

Jiminကိုအတင်ဆွဲထူ၍ ရေချိုးခန်းထဲအတင်းထည့်

ရင်ပြောပြီးထွက်သွားလေသည်။ Jiminလဲရေချိုး

ပြီးပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖြစ်အောင်T-shirtလေးနဲ့ဘောင်ဘီ

ဒူးလောက်ကိုဝတ်ပြီးအောက်ဆင်းလာလိုက်သည်။

"တော်သေးတယ်ပြီးလို့...သွားငါ့ကိုလမ်းထိပ်မှာ..

နွားနို့သွားဝယ်ပေး..အိမ်မှာကုန်နေပြီ"

Jiminလဲအဆူမခံချင်တာနဲ့ဟုတ်လို့ပြောပြီးအပြင်ထွက်လာလိုက်သည်။ ခြံထောင့်တွင်ထောင်ထားသော

စကိတ်ကိုမြင်သောအခါမစီးရတာကြာလို့စီးလိုက်သည်။

သူလဲဆိုင်ကနေမှာတာတွေဝယ်ပြီးအိမ်ပြန်လာလိုက်သည်။ လမ်းတဝက်အရောက် ခွေးတကောင်ကဖြတ်

ပြေးသွားသောကြောင့်ရှောင်ရင် အရှေ့မှသွားနေ

သောသူကိုတိုက်မိပြီး ထိုသူ့အပေါ်သို့ ခွေးကျကျလေသည်။

"ငါယီနားတာကွား..ဟေ့လူအဆင်ပြေရဲ့လား"

ထိုသူမော့ကြည့်လာသောအခါ Jiminမျက်လုံးများ

ပြူးသွားလေသည် ထိုသူကနှုတ်ခမ်းလှုပ်ရုံဖြင့်

"အသေးလေ"

*ငါလေးဘယ်ဘဝကရေစက်ဆိုးများမို့ ဒီနှာဘူးဘဲ

ဖြစ်နေရတာလဲ ငါ့ကိုတစ်ယောက်ယောက်လာကယ်

ကြပါ

/////////////////////////////////////

တိုသွားလားစာတွေပြန်မစစ်ထားလို့အမှား

ပါရင်kookလွှတ်ပါ😂😂

3.10.2020

11:23AM

First
Next

Share This Chapter