Back
/ 30
Chapter 22

🍰Sweet like a Cake🍰

delicate to kookv❶{oneshort collection}

- ထယ်ရေ ကိုယ်ပြန်လာပြီ ထယ်ကြိုက်တဲ့ မုန့်တွေလည်းဝယ်လာတယ်

သူကထိုသို့အော်ခေါ်လိုက်တယ်ဆိုရင် ပဲ အခန်းထဲက ချစ်ရသူလေးက အပြင်ကို ထလေးသဖွယ် ခုန်ပေါက်ကာပြေးထွက်လာသည်...

- ဟမ် Jungkook ပြန်လာပြီ ဟီး

ရင်ကိုဖွင့်ကာ လက်တကားကားနဲ့လုပ်ထားပေးတာ ရင်ခွင်ထဲများဝင်လာမလားလို့လေ...သို့သော် သူ့ချစ်သူလေးကတော့ လူထက် လက်ထဲကမုန့်ထုပ်ကိုပိုစိတ်ဝင်စားပါတယ်တဲ့...ချက်ချင်း သူ့လက်ထဲက မုန့်ထုပ်ကိုဆွဲယူ၍ တကြွပ်ကြွပ်အသံမြည်အောင် အထဲက မုန့်တွေကိုနှိုက်နေလေသည်...

jungkookမှာတော့ ဘာပြောရမှန်းမသိ..ထယ်လုပ်နေတာကိုသာ မျက်လုံးအပြူးသားပါးစပ်းအဟောင်းသားနဲ့သာ လုပ်ကြည့်နေမိတော့သည်...

- ငါကြိုက်တဲ့မုန့်ဆိုတော့ စတော်ဘယ်ရီကိတ်မုန့်လားဟင်?

- အမ် ဟင် ဟုတ် ဟုတ်တယ်

- ဝါး ကိတ်ကနှစ်ဘူးတောင် နှစ်ခုလုံးငါစားလို့ရတယ်မလား jungkook

တောင်းဆိုလာတဲ့မျက်နှာထားလေးက Puppy eyeလေးနဲ့...အသံလေးကလည်း ကလေးလေးသဖွယ်...သူ့မျက်လုံးထဲမှာ တော့ ထယ်ယောင်းရဲ့ ထိုအပြုံးမျက်နှာလေးကိုပဲ မြင်ချင်သည်...ထိုအပြုံးလေး တွေ မပျောက်ပျက်သွားအောင်လည်း သူကြိုးစားနေအုန်းမည်...သူရဲ့ချစ်လှစွာသော Boxy smileပိုင်ရှင်လေးကိုသာ တမေ့တမောငေးနေမိတော့သည်...

- Jungkook!!!

- ဟမ် အော် ထယ်

- ဘာတေအဲ့လောက်ကြည့်နေတာလဲ မေူနေတာဖြေအုန်းလေ နှစ်ဘူးလုံး ငါစားလို့ရလားလို့

- ရတာပေါ့ထယ်ရဲ့ ထယ့်အတွက်ပဲဝယ်လာတဲ့ဟာ

သူ့စကားကြောင့် ထယ့်အပြုံးလေးဟာ ပို၍တောက်ပလာတော့သည်...

- ဟီးးငါ့jungkookက တော်တော် ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ

ထိုသို့ပြောရင်းသူ့ရဲ့ ပါးနှစ်ဖက်ကို လက်ဖဝါးလေးတွေနဲ့ဆွဲကိုင်ကာ ပါးပြင်ကိုနှာခေါင်းနစ်ဝင်သွားသည်အထိ အနမ်းတွေပေးလာသည်...

- ဟီး ဒါဆို ငါအခုပဲစားတော့မယ် မင်းကိုစောင့်နေရတာ ပင်ပန်းတယ်

- ဟော အိမ်မှာ ဘာမှမလုပ်ပဲ စောင့်နေရတာကို ထယ်ကဘာတွေပင်ပန်းနေရတာတုန်း

ကိတ်မုန့်ဘူးလေးကို ဖောက်လိုက်ပြီး ဇွန်းနဲ့တစ်လုပ်ကိုက်စားရင်း ပလုတ်ပလောင်းအသံလေးနဲ့

- အေ့လေ မင်းကပိုက်ဆံရှာဖို့သွားတာဆိုပေမယ့် ငါက အိမ်မှာဘာမှလည်း မလုပ်ရဘူး ငါချစ်တဲ့မင်းကလည်း အနားမှာမှမရှိတာကို ဟင့်

ပြောရင်း ငိုသံစွတ်လာတဲ့ ထယ့်အသံလေး

- အော်ဟော ဘာဖြစ်ရပြန်တာတုန်း ထယ်ရဲ့

- မင်းကအကျင့်မကောင်းဘူး ငါ့ကိုနေ့တိုင်းတစ်ယောက်တည်းထားခဲ့တယ်

ဤမျှပင် ကလေးဆန်လွန်းတဲ့ ထယ်ယောင်းရယ်ပါ...ခုချိန် ထယ့်ကိုကလေးတစ်ယောက်နဲ့သာ ရန်ပြိုင်ဖြစ်ခိုင်းလိုက်ရင် ကတ်ကတ်လန်အောင် ရန်ထိုင်ဖြစ်နေမှာသေချာသည်...

တအင့်အင့်ရှိုက်နေတဲ့ ထယ့်နားသွားကာ ကိုယ်လုံးလေးအားရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်ပြီး ဆံနွယ်လေးတွေကိုသပ်တင်ပေးလိုက်ကာ

- ထယ်ရယ် ကလေးလေးကျနေရော...ဘာလို့ငိုနေရတာလဲ

- မင်းကအလုပ်မသွားနဲ့လေ နေ့တိုင်းငါ့အနားမှာနေပေးလေ

ရင်ခွင်ထဲက ထယ့်ကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး အကြည့်ချင်းဆုံစေကာ

- ဒီမှာကြည့် ကိုယ်ကိုကြည့် ကိုယ်နေ့တိုင်းအလုပ်သွားလုပ်ရတယ်ဆိုတာ ထယ့်အတွက်လေထယ်ရဲ့...

- ဟင် ငါ့အတွက်?

- အင်းလေ အလုပ်လုပ်မှ ပိုက်ဆံရမယ်..ပိုက်ဆံရမှ ထယ်လိုချင်တာတွေကို ကိုယ်ကလိုက်ဝယ်ပေးနိုင်မှာပေါ့...

- အော် အဲ့လိုလား

ထယ့်ကိုရှင်းပြရတာ ကလေးတစ်ယောက်ကိုရှင်းပြနေရသလိုမျိုးပဲ..ဒါပေမယ့် jungkook ခုလိုထယ့်ရဲ့ကလေးဆန်ဆန်မေးခွန်းလေးတွေကို ​စိတ်ရှည်လက်ရှည်ဖြေနေပေးရတဲ့အခါ အမြဲပျော်နေတတ်ပါတယ်...

- အင်းပေါ့ထယ်ရဲ့ ထယ်ခုလိုစားချင်တာတွေစားပြီး ဝယ်ချင်တာတွေဝယ်လို့ရတာ ကိုယ်ရှာထားတဲ့ပိုက်ဆံတွေကြောင့်ပဲမဟုတ်လား

- အာ ဟုတ်သားပဲ ဟီးဟီး မသိလိုက်ဖူး

ဆိုပြီး ကိတ်မုန့်ကိုတစ်လုပ်ပြီးတစ်လုပ် ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်နေသည်...

- ထယ်ရယ်ဖြေးဖြေးစားပါ ကိုယ်လုမစားပါဘူး

- ဟီးးဗိုက်ဆာလို့jungkookရဲ့

ပလုပ်ပလောင်းစားနေသည်မှာ ကလေးလေးသဖွယ်...ဝါးလိုက်တိုင်း လှုပ်လှုပ်သွားတဲ့ပါးဖောင်းဖောင်းလေးပေါ်က သွေးကြောမျှင်ရဲရဲလေးတွေကို မြင်နေရသည်...မနေနိုင်လွန်းလို့ ထိုဖောင်နေတဲ့ပါးလေးကို ချစ်စနိုးနဲ့လိမ်ဆွဲလိုက်မိသည်...

- ဝွန်း Jungkookကလည်း ဒီမှာ မုန့်စားနေတဲ့ဟာကို

ပလုံးပထွေးလေသံလေးနဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးထော်ကာ ပြောလာသည်...ပါးစပ်နားတစ်ဝိုက်မှာလည်း မုန့်ခရင်မ်တွေ ပေကျံလို့...အော်jungkookရယ် မင်းက ယောက်ျားယူထားတာမဟုတ်ဘဲ ကလေးတစ်ယောက်မွေးထားရတာပါလား...

နှုတ်ခမ်းလေးတထော်ထော်နဲ့ မုန့်စားနေတဲ့ ထယ်...ထိုနှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးကို အားရပါးရစုပ်ဆွဲပြီးနမ်းပစ်ချင်စိတ်တွေဖြစ်လာသည်...ထိူအချိန်မှာပင် အတွေးတစ်ခု သူ့ခေါင်းထဲပေါ်လာသည်...ထိုအတွေးလေးအား ချက်ချင်းပင်အကောင်းအထည်ဖော်လိုက်သည်...

- အော ဟိုမှာ ကိတ်မုန့်လေး

- ဟမ် ဟုတ်လား ဘယ်မှာလည်း

- ဒီမှာလေ

ဆိုပြီး ခရင်မ်တွေပေကျံနေတဲ့ ထယ့်နှုတ်ခန်းလေးကို ပြွတ်စ်ခနဲမြည်အောင် စုပ်ဆွဲလိုက်သည်...

- ဟာ jungkook ညာတာပါတေးနဲ့နော် မသိဘူးမှတ်နေလား

- ဒါဆိုသိတယ်ပေါ့ ထယ့်နှုတ်ခမ်းလေးကကိတ်မုန့်လေးလိုပဲ ချိုနေရော...ကိုယ်ထပ်နမ်းမယ်ဆိုရင်ကော ရလား

- ဟာ ရဘူး မလုပ်

ထယ့်စကားမဆုံးခင်မှာပဲ ထယ့်နှုတ်ခမ်းလေးကို jungkookနောက်တစ်ကြိမ်ထပ်မံဆွဲစုပ်လိုက်သည်...

- kook တော်တော့လို့ အွန့်မ်

ဒီတစ်ခါတော့ နှုတ်ခမ်းလေးကို အလွတ်မပေး..အမိအရပင် ငုံခဲထားသည်...ခံတွင်းအနှံ့ကို လျှာဖျားနဲ့လိုက်ကာ ထိုးဝှေ့နေတော့ ထယ့်မှာ တအွန့်အွန့်အသံလေးတွေ ထွက်လို့...

- အွန့်မ် jungkook ခ ခန

ရင်ဘက်ကိုအတင်းတွန်းနေလို့ jungkook အနမ်းတို့အားမရပ်ချင်ရပ်ချင်နဲ့ ရပ်ပေးလိုက်ရသည်...

- ဟို ဟိုလေ အလုပ်ကပြန်လာတော့ မပင်ပန်းဘူးလား လန်းသွားအောင်ရေချိုးလိုက်လေနော် ကု

ချွဲတဲ့တဲ့လေးပြောလာတော့ jungkookတော့ပျော့ရတော့မည်...

- အင်း ကိုယ်ရေချိုးလိုက်အုန်းမယ်နော် ဒါဆို

- အင်းJungkook

ဒီလိုနဲ့ jungkookတစ်ယောက်လည်း ရေချိုးခန်းဝင်လာခဲ့လိုက်သည်...ဘာမှမဟုတ် ထိုမျှလောက်လေးနမ်းတာလေးနှင့်ပင် အမောက်ထောင်နေတဲ့အကောင်ကိုလည်း ထယ့်နာမည်လေးညီးရင်းနဲ့ ဖြေလျော့ရသည်...

ကိုယ့်ကိုကိုယ် ရေချိုးသန့်စင်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတော့ ထယ့်ကိုမတွေ့ရ...ဘယ်ရောက်သွားလဲ လိုက်ရှာမလို့လုပ်တုန်း

jungkookဆိုတဲ့ ခေါ်သံသဲ့သဲ့ကြောင့် အနောက် ဘက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်စဥ် မှောင်ရိပ်ထဲက ဖြူရွရွအရိပ်အရောင်လေး..သေသေချာချာကြည့်လိုက်တော့

- ထယ် ဘယ် ဘယ်လိုဝတ်

မျက်လုံးကလည်းထယ့်တစ်ကိုယ်လုံးကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံ မှင်သက်ကြည့်နေမိပြီး စောနကလေးတင်မှ ဖြေလျော့ထားတဲ့သူ့အကောင်ကြီးလည်းမနေနိုင်တော့...ဒုတိယအကြိမ် အမောက်ထောင်ကာ ဇာတိပြလာတော့သည်...

ထိုနေရာမှာပဲ တုတ်တုတ်မလှုပ်မိ ငြိမ်သက်နေတဲ့jungkook...တဖြေးဖြေးနဲ့ ရှေ့တိုးလာတဲ့ ထယ်ယောင်းကြောင့် jungkookရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ဟာ အနောက်ဘက်ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လန်လဲကျသွားသည်...

ယခုjungkookတစ်ကိုယ်လုံးမှာ ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာလာချင်းမို့ အောင်ပိုင်းကိုတဘတ်တစ်ထည်တည်းဖြင့်သာ ပက်ထားခြင်းဖြစ်သည်...တဖြေးဖြေးကိုယ်ပေါ်တက်ခွကာနေရာယူလာတဲ့ ထယ့်ကိုယ်လုံးလေး...

လက်တွေကလည်း ခါးမှာပက်ထားတဲ့ သဘက်ကိုဖြေချနေပြီး ဗိုက်ကကြွက်သားတွေကို လက်ညိုးလေးနဲ့တို့ထိကာကျီစယ်နေသည်...နောက်ဆုံးတစ်ကိုယ်လုံး ဗလာဖြစ်သွားတဲ့jungkook...

ထောင်မတ်မတ်ဖြစ်နေတဲ့ သူ့ညီလေးကို လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးတွေက လာရစ်ပက်သည်...အပေါ်နဲ့အောက်ကိုမသိမသာတိုက်ချနေတဲ့ ထယ့်လက်ချောင်းလေးတွေကြောင့် jungkookမှာ ခံစားချက်တို့အထွတ်အထိပ်သို့ရောက်ကုန်ရသည်...

- ထယ်လုပ်ပေးတာကောင်းလား ကု

- အင်း အရမ်းကောင်းတယ်ထယ်

- အခု အဲ့ထက်ပိုကောင်းအောင် ထယ်လုပ်ပေးမယ်

ဘာလုပ်မို့လဲတောင်jungkookမေးချိန်မရလိုက်...သူ့ညီလေးကို ပါးစပ်ထဲကောက်ငုံလိုက်တဲ့ ထယ်ယောင်းကြောင့် jungkookခါးကော့သွားသည်...တစ်ချောင်းလုံးကို လက်နဲ့ကိုင်ရင်း တပြွတ်ပြွတ်စုပ်နေတဲ့ထယ်...ဘေးနားဘက်တွေကိုပါ လျှာနဲ့လိုက်လျက်ပေးနေတော့ သူ့ရင်ထဲကလိကလိနဲ့ပင်...

ထယ့်ဆံနွယ်လေးတွေကြား လက်ချောင်းတို့ ထိုးထည့်ကာ အောက်နှုတ်ခမ်းကိုနာနာကိုက်ရင်းနဲ့ပင် သာယာမှုကိုအပြည့်အဝခံစားနေသည်...ထယ့်ခံတွင်းနွေးနွေးလေးထဲက သူ့ညီလေးဟာ ပို၍ပင်ထောင်မတ်လာသယောင်...

အားရပါးရပြုစုပေးပြီးနောက် မော့ကြည့်လာတဲ့ ထယ့်မျက်နှာလေးဟာယစ်မူးဖွယ်.... jungkookရဲ့ ရမ္မက်စိတ်တို့ကိုပိုထန်လာစေသည်...ကြမ်းချင်ရမ်းချင်သော စိတ်တို့ကိုပို၍ထကြွလာစေသည်...ထိုကြောင့်ပင် ထယ့်ကိုအပေါ်ဆွဲတင်ကာ လက်နှစ်ကိုပူးအိပ်ယာနဲ့ဖိကပ်ထားလိုက်ပြီး လေးဘက်ထောက်အနေအထားဖြစ်အောင် ပြင်လိုက်သည်...

- ထယ်ကိုယ့်ကိုဘာဖြစ်စေချင်တာလဲ ထယ်ဖြစ်စေချင်တဲ့အတိုင်းလုပ်ပေးမယ်

- ငါ့ ငါ့ကို-ိုးပေး Jungkook...ငါအခု အရမ်းထန်နေတယ်...

ထယ့်စကားကြောင့် Jungkookရဲ့ မျက်နှာမှာကြောက်စရာအပြုံးတစ်ခု ဖြတ်ပြေးသွားသည်...

- ထယ်ဖြစ်ချင်တဲ့အတိုင်း ဖြစ်စေရမယ် ဟက်!

ထိုသို့ပြောပြီးသည်နှင့် ထယ့်အဝလေးအား ငုံ့ကာအဝင်ချောစေရန် သူ့တံတွေးတို့ဖြင့်စိုစွတ်စေသည်...ပြီးတာနဲ့ အမောက်ထောင်နေတဲ့သူ့ရဲ့ညီဘွားနဲ့ ထယ့်ခရေဝလေးကို တေ့ကာ စတင်လှုပ်ရှားတော့သည်...

- အာ့! မဟုတ်ဘူး ထည့် ထည့်ပေးပါတော့!

- ကျစ်! သိပ်လောနေတာ ကိုယ့်ထယ်လေးက ဟင်းမ် ကဲကွာ

- အာ့ ဟား ရှီး ဟင့် ဆောင့် ဆောင့်တော့! ကု

ထယ့်ဘက်ကအတင်းတောင်းဆိုသည်မို့ Jungkookလည်း သု့ရဲ့အကြမ်းတမ်းဆုံးဆိုတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကို ကိုယ်တိုင်ဦးဆောင်တော့သည်...လက်တစ်ဖက်ကထယ့်လက်နှစ်ဖက်ကို ပူးကာအိပ်ယာနဲ့ဖိကပ်ထားပြီးတစ်ဖက်က တင်ပါးကိုဖျစ်ညစ်ထားရင်း လေးဖက်ထောက်positiomဖြင့်သာ တဆက်ဆက်ဆောင့်နေတော့သည်...

- အာ့ အင်မ်း ကောင်းလိုက်တာ နွေးထွေးကျပ်သိပ်နေရောပဲ အပေါက်ကလေးက

- အာ့ အ jung kook ရား ဟင့်မ့်

သူ့အချောင်းကြီးတစ်ခုလုံးကို ထယ့်အတွင်းသားနံရံတွေက အသားကုန်ညစ်ထားသည်မို့ ထယ်ရောjungkookပါ ခံစားမှုfeelingတွေဟာ နတ်ပြည်နှင့်မခြား...

- တောက်စ် ကိုယ့်ဟာကြီးတစ်ခုလုံးကို ညစ်ထားတာ ရှီး

- အဟင့်မ် မြန် မြန်အုံး ကု

- အင်းမ် ဟား

ဖက်! ဖောင်း! ဖောင်း!

- အင်း ချစ်တယ် ထယ်ရာ ဟား

- အင်း တူတူပဲ အာ့ ချစ်တယ်

အခန်းတစ်ခန်းလုံးလည်း တဖက်ဖက်တဖောင်းဖောင်းအသံတွေစုံလို့...ညီးသံတွေကလည်း ညံညံစီလို့...ကုတင်လေးကလည်း တကျွီကျွီအသံပေးကာ အော်မြည်နေပြန်သည်...

ထိုကုတင်ပေါ်မှာ မနားတမ်းပင် ရမ္မက်ဆန်ဆန်ဆောင့်ချက်တွေနဲ့အတူ ကခုန်နေကြတဲ့ ကောင်လေးနှစ်ယောက်...သေချာတာတော့ ထိုအသံတွေဟာ တစ်ညလုံးကြားနေရတော့မည့်မှာအမှန်ပင်...

>>>>>>>>>>

Voteနဲ့feedbackနော်ဗျ😄

မပေးရင် ဘာလုပ်ရမလဲ??

မပြောတတ်တော့ဘူးဗျာ🤣

>>>>>>>>>>

- ထယ္ေရ ကိုယ္ျပန္လာၿပီ ထယ္ႀကိဳက္တဲ့ မုန့္ေတြလည္းဝယ္လာတယ္

သူကထိုသို႔ေအာ္ေခၚလိုက္တယ္ဆိုရင္ ပဲ အခန္းထဲက ခ်စ္ရသူေလးက အျပင္ကို ထေလးသဖြယ္ ခုန္ေပါက္ကာေျပးထြက္လာသည္...

- ဟမ္ Jungkook ျပန္လာၿပီ ဟီး

ရင္ကိုဖြင့္ကာ လက္တကားကားနဲ႕လုပ္ထားေပးတာ ရင္ခြင္ထဲမ်ားဝင္လာမလားလို႔ေလ...သို႔ေသာ္ သူ႕ခ်စ္သူေလးကေတာ့ လူထက္ လက္ထဲကမုန့္ထုပ္ကိုပိုစိတ္ဝင္စားပါတယ္တဲ့...ခ်က္ခ်င္း သူ႕လက္ထဲက မုန့္ထုပ္ကိုဆြဲယူ၍ တႂကြပ္ႂကြပ္အသံျမည္ေအာင္ အထဲက မုန့္ေတြကိုႏွိုက္ေနေလသည္...

jungkookမွာေတာ့ ဘာေျပာရမွန္းမသိ..ထယ္လုပ္ေနတာကိုသာ မ်က္လုံးအျပဴးသားပါးစပ္းအေဟာင္းသားနဲ႕သာ လုပ္ၾကည့္ေနမိေတာ့သည္...

- ငါႀကိဳက္တဲ့မုန့္ဆိုေတာ့ စေတာ္ဘယ္ရီကိတ္မုန့္လားဟင္?

- အမ္ ဟင္ ဟုတ္ ဟုတ္တယ္

- ဝါး ကိတ္ကႏွစ္ဘူးေတာင္ ႏွစ္ခုလုံးငါစားလို႔ရတယ္မလား jungkook

ေတာင္းဆိုလာတဲ့မ်က္ႏွာထားေလးက Puppy eyeေလးနဲ႕...အသံေလးကလည္း ကေလးေလးသဖြယ္...သူ႕မ်က္လုံးထဲမွာ ေတာ့ ထယ္ေယာင္းရဲ႕ ထိုအၿပဳံးမ်က္ႏွာေလးကိုပဲ ျမင္ခ်င္သည္...ထိုအၿပဳံးေလး ေတြ မေပ်ာက္ပ်က္သြားေအာင္လည္း သူႀကိဳးစားေနအုန္းမည္...သူရဲ႕ခ်စ္လွစြာေသာ Boxy smileပိုင္ရွင္ေလးကိုသာ တေမ့တေမာေငးေနမိေတာ့သည္...

- Jungkook!!!

- ဟမ္ ေအာ္ ထယ္

- ဘာေတအဲ့ေလာက္ၾကည့္ေနတာလဲ ေမူေနတာေျဖအုန္းေလ ႏွစ္ဘူးလုံး ငါစားလို႔ရလားလို႔

- ရတာေပါ့ထယ္ရဲ႕ ထယ့္အတြက္ပဲဝယ္လာတဲ့ဟာ

သူ႕စကားေၾကာင့္ ထယ့္အၿပဳံးေလးဟာ ပို၍ေတာက္ပလာေတာ့သည္...

- ဟီးးငါ့jungkookက ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ

ထိုသို႔ေျပာရင္းသူ႕ရဲ႕ ပါးႏွစ္ဖက္ကို လက္ဖဝါးေလးေတြနဲ႕ဆြဲကိုင္ကာ ပါးျပင္ကိုႏွာေခါင္းနစ္ဝင္သြားသည္အထိ အနမ္းေတြေပးလာသည္...

- ဟီး ဒါဆို ငါအခုပဲစားေတာ့မယ္ မင္းကိုေစာင့္ေနရတာ ပင္ပန္းတယ္

- ေဟာ အိမ္မွာ ဘာမွမလုပ္ပဲ ေစာင့္ေနရတာကို ထယ္ကဘာေတြပင္ပန္းေနရတာတုန္း

ကိတ္မုန့္ဘူးေလးကို ေဖာက္လိုက္ၿပီး ဇြန္းနဲ႕တစ္လုပ္ကိုက္စားရင္း ပလုတ္ပေလာင္းအသံေလးနဲ႕

- ေအ့ေလ မင္းကပိုက္ဆံရွာဖို႔သြားတာဆိုေပမယ့္ ငါက အိမ္မွာဘာမွလည္း မလုပ္ရဘူး ငါခ်စ္တဲ့မင္းကလည္း အနားမွာမွမရွိတာကို ဟင့္

ေျပာရင္း ငိုသံစြတ္လာတဲ့ ထယ့္အသံေလး

- ေအာ္ေဟာ ဘာျဖစ္ရျပန္တာတုန္း ထယ္ရဲ႕

- မင္းကအက်င့္မေကာင္းဘူး ငါ့ကိုေန႕တိုင္းတစ္ေယာက္တည္းထားခဲ့တယ္

ဤမွ်ပင္ ကေလးဆန္လြန္းတဲ့ ထယ္ေယာင္းရယ္ပါ...ခုခ်ိန္ ထယ့္ကိုကေလးတစ္ေယာက္နဲ႕သာ ရန္ၿပိဳင္ျဖစ္ခိုင္းလိုက္ရင္ ကတ္ကတ္လန္ေအာင္ ရန္ထိုင္ျဖစ္ေနမွာေသခ်ာသည္...

တအင့္အင့္ရွိုက္ေနတဲ့ ထယ့္နားသြားကာ ကိုယ္လုံးေလးအားရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္ၿပီး ဆံႏြယ္ေလးေတြကိုသပ္တင္ေပးလိုက္ကာ

- ထယ္ရယ္ ကေလးေလးက်ေနေရာ...ဘာလို႔ငိုေနရတာလဲ

- မင္းကအလုပ္မသြားနဲ႕ေလ ေန႕တိုင္းငါ့အနားမွာေနေပးေလ

ရင္ခြင္ထဲက ထယ့္ကိုဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး အၾကည့္ခ်င္းဆုံေစကာ

- ဒီမွာၾကည့္ ကိုယ္ကိုၾကည့္ ကိုယ္ေန႕တိုင္းအလုပ္သြားလုပ္ရတယ္ဆိုတာ ထယ့္အတြက္ေလထယ္ရဲ႕...

- ဟင္ ငါ့အတြက္?

- အင္းေလ အလုပ္လုပ္မွ ပိုက္ဆံရမယ္..ပိုက္ဆံရမွ ထယ္လိုခ်င္တာေတြကို ကိုယ္ကလိုက္ဝယ္ေပးနိုင္မွာေပါ့...

- ေအာ္ အဲ့လိုလား

ထယ့္ကိုရွင္းျပရတာ ကေလးတစ္ေယာက္ကိုရွင္းျပေနရသလိုမ်ိဳးပဲ..ဒါေပမယ့္ jungkook ခုလိုထယ့္ရဲ႕ကေလးဆန္ဆန္ေမးခြန္းေလးေတြကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေျဖေနေပးရတဲ့အခါ အၿမဲေပ်ာ္ေနတတ္ပါတယ္...

- အင္းေပါ့ထယ္ရဲ႕ ထယ္ခုလိုစားခ်င္တာေတြစားၿပီး ဝယ္ခ်င္တာေတြဝယ္လို႔ရတာ ကိုယ္ရွာထားတဲ့ပိုက္ဆံေတြေၾကာင့္ပဲမဟုတ္လား

- အာ ဟုတ္သားပဲ ဟီးဟီး မသိလိုက္ဖူး

ဆိုၿပီး ကိတ္မုန့္ကိုတစ္လုပ္ၿပီးတစ္လုပ္ ပါးစပ္ထဲ ထိုးထည့္ေနသည္...

- ထယ္ရယ္ေျဖးေျဖးစားပါ ကိုယ္လုမစားပါဘူး

- ဟီးးဗိုက္ဆာလို႔jungkookရဲ႕

ပလုပ္ပေလာင္းစားေနသည္မွာ ကေလးေလးသဖြယ္...ဝါးလိုက္တိုင္း လႈပ္လႈပ္သြားတဲ့ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေပၚက ေသြးေၾကာမွ်င္ရဲရဲေလးေတြကို ျမင္ေနရသည္...မေနနိုင္လြန္းလို႔ ထိုေဖာင္ေနတဲ့ပါးေလးကို ခ်စ္စနိုးနဲ႕လိမ္ဆြဲလိုက္မိသည္...

- ဝြန္း Jungkookကလည္း ဒီမွာ မုန့္စားေနတဲ့ဟာကို

ပလုံးပေထြးေလသံေလးနဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးေထာ္ကာ ေျပာလာသည္...ပါးစပ္နားတစ္ဝိုက္မွာလည္း မုန့္ခရင္မ္ေတြ ေပက်ံလို႔...ေအာ္jungkookရယ္ မင္းက ေယာက္်ားယူထားတာမဟုတ္ဘဲ ကေလးတစ္ေယာက္ေမြးထားရတာပါလား...

ႏႈတ္ခမ္းေလးတေထာ္ေထာ္နဲ႕ မုန့္စားေနတဲ့ ထယ္...ထိုႏႈတ္ခမ္းရဲရဲေလးကို အားရပါးရစုပ္ဆြဲၿပီးနမ္းပစ္ခ်င္စိတ္ေတြျဖစ္လာသည္...ထိူအခ်ိန္မွာပင္ အေတြးတစ္ခု သူ႕ေခါင္းထဲေပၚလာသည္...ထိုအေတြးေလးအား ခ်က္ခ်င္းပင္အေကာင္းအထည္ေဖာ္လိုက္သည္...

- ေအာ ဟိုမွာ ကိတ္မုန့္ေလး

- ဟမ္ ဟုတ္လား ဘယ္မွာလည္း

- ဒီမွာေလ

ဆိုၿပီး ခရင္မ္ေတြေပက်ံေနတဲ့ ထယ့္ႏႈတ္ခန္းေလးကို ႁပြတ္စ္ခနဲျမည္ေအာင္ စုပ္ဆြဲလိုက္သည္...

- ဟာ jungkook ညာတာပါေတးနဲ႕ေနာ္ မသိဘူးမွတ္ေနလား

- ဒါဆိုသိတယ္ေပါ့ ထယ့္ႏႈတ္ခမ္းေလးကကိတ္မုန့္ေလးလိုပဲ ခ်ိဳေနေရာ...ကိုယ္ထပ္နမ္းမယ္ဆိုရင္ေကာ ရလား

- ဟာ ရဘူး မလုပ္

ထယ့္စကားမဆုံးခင္မွာပဲ ထယ့္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို jungkookေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္မံဆြဲစုပ္လိုက္သည္...

- kook ေတာ္ေတာ့လို႔ အြန့္မ္

ဒီတစ္ခါေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို အလြတ္မေပး..အမိအရပင္ ငုံခဲထားသည္...ခံတြင္းအႏွံ႕ကို လွ်ာဖ်ားနဲ႕လိုက္ကာ ထိုးေဝွ႕ေနေတာ့ ထယ့္မွာ တအြန့္အြန့္အသံေလးေတြ ထြက္လို႔...

- အြန့္မ္ jungkook ခ ခန

ရင္ဘက္ကိုအတင္းတြန္းေနလို႔ jungkook အနမ္းတို႔အားမရပ္ခ်င္ရပ္ခ်င္နဲ႕ ရပ္ေပးလိုက္ရသည္...

- ဟို ဟိုေလ အလုပ္ကျပန္လာေတာ့ မပင္ပန္းဘူးလား လန္းသြားေအာင္ေရခ်ိဳးလိုက္ေလေနာ္ ကု

ခြၽဲတဲ့တဲ့ေလးေျပာလာေတာ့ jungkookေတာ့ေပ်ာ့ရေတာ့မည္...

- အင္း ကိုယ္ေရခ်ိဳးလိုက္အုန္းမယ္ေနာ္ ဒါဆို

- အင္းJungkook

ဒီလိုနဲ႕ jungkookတစ္ေယာက္လည္း ေရခ်ိဳးခန္းဝင္လာခဲ့လိုက္သည္...ဘာမွမဟုတ္ ထိုမွ်ေလာက္ေလးနမ္းတာေလးႏွင့္ပင္ အေမာက္ေထာင္ေနတဲ့အေကာင္ကိုလည္း ထယ့္နာမည္ေလးညီးရင္းနဲ႕ ေျဖေလ်ာ့ရသည္...

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေရခ်ိဳးသန့္စင္လိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာေတာ့ ထယ့္ကိုမေတြ႕ရ...ဘယ္ေရာက္သြားလဲ လိုက္ရွာမလို႔လုပ္တုန္း

jungkookဆိုတဲ့ ေခၚသံသဲ့သဲ့ေၾကာင့္ အေနာက္ ဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္စဥ္ ေမွာင္ရိပ္ထဲက ျဖဴ႐ြ႐ြအရိပ္အေရာင္ေလး..ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့

- ထယ္ ဘယ္ ဘယ္လိုဝတ္

မ်က္လုံးကလည္းထယ့္တစ္ကိုယ္လုံးကို ေျခဆုံးေခါင္းဆုံ မွင္သက္ၾကည့္ေနမိၿပီး ေစာနကေလးတင္မွ ေျဖေလ်ာ့ထားတဲ့သူ႕အေကာင္ႀကီးလည္းမေနနိုင္ေတာ့...ဒုတိယအႀကိမ္ အေမာက္ေထာင္ကာ ဇာတိျပလာေတာ့သည္...

ထိုေနရာမွာပဲ တုတ္တုတ္မလႈပ္မိ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့jungkook...တေျဖးေျဖးနဲ႕ ေရွ႕တိုးလာတဲ့ ထယ္ေယာင္းေၾကာင့္ jungkookရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ဟာ အေနာက္ဘက္ကုတင္ေပၚပက္လက္လန္လဲက်သြားသည္...

ယခုjungkookတစ္ကိုယ္လုံးမွာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာလာခ်င္းမို႔ ေအာင္ပိုင္းကိုတဘတ္တစ္ထည္တည္းျဖင့္သာ ပက္ထားျခင္းျဖစ္သည္...တေျဖးေျဖးကိုယ္ေပၚတက္ခြကာေနရာယူလာတဲ့ ထယ့္ကိုယ္လုံးေလး...

လက္ေတြကလည္း ခါးမွာပက္ထားတဲ့ သဘက္ကိုေျဖခ်ေနၿပီး ဗိုက္ကႂကြက္သားေတြကို လက္ညိုးေလးနဲ႕တို႔ထိကာက်ီစယ္ေနသည္...ေနာက္ဆုံးတစ္ကိုယ္လုံး ဗလာျဖစ္သြားတဲ့jungkook...

ေထာင္မတ္မတ္ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႕ညီေလးကို လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးေတြက လာရစ္ပက္သည္...အေပၚနဲ႕ေအာက္ကိုမသိမသာတိုက္ခ်ေနတဲ့ ထယ့္လက္ေခ်ာင္းေလးေတြေၾကာင့္ jungkookမွာ ခံစားခ်က္တို႔အထြတ္အထိပ္သို႔ေရာက္ကုန္ရသည္...

- ထယ္လုပ္ေပးတာေကာင္းလား ကု

- အင္း အရမ္းေကာင္းတယ္ထယ္

- အခု အဲ့ထက္ပိုေကာင္းေအာင္ ထယ္လုပ္ေပးမယ္

ဘာလုပ္မို႔လဲေတာင္jungkookေမးခ်ိန္မရလိုက္...သူ႕ညီေလးကို ပါးစပ္ထဲေကာက္ငုံလိုက္တဲ့ ထယ္ေယာင္းေၾကာင့္ jungkookခါးေကာ့သြားသည္...တစ္ေခ်ာင္းလုံးကို လက္နဲ႕ကိုင္ရင္း တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ေနတဲ့ထယ္...ေဘးနားဘက္ေတြကိုပါ လွ်ာနဲ႕လိုက္လ်က္ေပးေနေတာ့ သူ႕ရင္ထဲကလိကလိနဲ႕ပင္...

ထယ့္ဆံႏြယ္ေလးေတြၾကား လက္ေခ်ာင္းတို႔ ထိုးထည့္ကာ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုနာနာကိုက္ရင္းနဲ႕ပင္ သာယာမႈကိုအျပည့္အဝခံစားေနသည္...ထယ့္ခံတြင္းႏြေးႏြေးေလးထဲက သူ႕ညီေလးဟာ ပို၍ပင္ေထာင္မတ္လာသေယာင္...

အားရပါးရျပဳစုေပးၿပီးေနာက္ ေမာ့ၾကည့္လာတဲ့ ထယ့္မ်က္ႏွာေလးဟာယစ္မူးဖြယ္.... jungkookရဲ႕ ရမၼက္စိတ္တို႔ကိုပိုထန္လာေစသည္...ၾကမ္းခ်င္ရမ္းခ်င္ေသာ စိတ္တို႔ကိုပို၍ထႂကြလာေစသည္...ထိုေၾကာင့္ပင္ ထယ့္ကိုအေပၚဆြဲတင္ကာ လက္ႏွစ္ကိုပူးအိပ္ယာနဲ႕ဖိကပ္ထားလိုက္ၿပီး ေလးဘက္ေထာက္အေနအထားျဖစ္ေအာင္ ျပင္လိုက္သည္...

- ထယ္ကိုယ့္ကိုဘာျဖစ္ေစခ်င္တာလဲ ထယ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတိုင္းလုပ္ေပးမယ္

- ငါ့ ငါ့ကို-ိုးေပး Jungkook...ငါအခု အရမ္းထန္ေနတယ္...

ထယ့္စကားေၾကာင့္ Jungkookရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာေၾကာက္စရာအၿပဳံးတစ္ခု ျဖတ္ေျပးသြားသည္...

- ထယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့အတိုင္း ျဖစ္ေစရမယ္ ဟက္!

ထိုသို႔ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ထယ့္အဝေလးအား ငုံ႕ကာအဝင္ေခ်ာေစရန္ သူ႕တံေတြးတို႔ျဖင့္စိုစြတ္ေစသည္...ၿပီးတာနဲ႕ အေမာက္ေထာင္ေနတဲ့သူ႕ရဲ႕ညီဘြားနဲ႕ ထယ့္ခေရဝေလးကို ေတ့ကာ စတင္လႈပ္ရွားေတာ့သည္...

- အာ့! မဟုတ္ဘူး ထည့္ ထည့္ေပးပါေတာ့!

- က်စ္! သိပ္ေလာေနတာ ကိုယ့္ထယ္ေလးက ဟင္းမ္ ကဲကြာ

- အာ့ ဟား ရွီး ဟင့္ ေဆာင့္ ေဆာင့္ေတာ့! ကု

ထယ့္ဘက္ကအတင္းေတာင္းဆိုသည္မို႔ Jungkookလည္း သု႔ရဲ႕အၾကမ္းတမ္းဆုံးဆိုတဲ့ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို ကိုယ္တိုင္ဦးေဆာင္ေတာ့သည္...လက္တစ္ဖက္ကထယ့္လက္ႏွစ္ဖက္ကို ပူးကာအိပ္ယာနဲ႕ဖိကပ္ထားၿပီးတစ္ဖက္က တင္ပါးကိုဖ်စ္ညစ္ထားရင္း ေလးဖက္ေထာက္positiomျဖင့္သာ တဆက္ဆက္ေဆာင့္ေနေတာ့သည္...

- အာ့ အင္မ္း ေကာင္းလိုက္တာ ႏြေးေထြးက်ပ္သိပ္ေနေရာပဲ အေပါက္ကေလးက

- အာ့ အ jung kook ရား ဟင့္မ့္

သူ႕အေခ်ာင္းႀကီးတစ္ခုလုံးကို ထယ့္အတြင္းသားနံရံေတြက အသားကုန္ညစ္ထားသည္မို႔ ထယ္ေရာjungkookပါ ခံစားမႈfeelingေတြဟာ နတ္ျပည္ႏွင့္မျခား...

- ေတာက္စ္ ကိုယ့္ဟာႀကီးတစ္ခုလုံးကို ညစ္ထားတာ ရွီး

- အဟင့္မ္ ျမန္ ျမန္အုံး ကု

- အင္းမ္ ဟား

ဖက္! ေဖာင္း! ေဖာင္း!

- အင္း ခ်စ္တယ္ ထယ္ရာ ဟား

- အင္း တူတူပဲ အာ့ ခ်စ္တယ္

အခန္းတစ္ခန္းလုံးလည္း တဖက္ဖက္တေဖာင္းေဖာင္းအသံေတြစုံလို႔...ညီးသံေတြကလည္း ညံညံစီလို႔...ကုတင္ေလးကလည္း တကြၽီကြၽီအသံေပးကာ ေအာ္ျမည္ေနျပန္သည္...

ထိုကုတင္ေပၚမွာ မနားတမ္းပင္ ရမၼက္ဆန္ဆန္ေဆာင့္ခ်က္ေတြနဲ႕အတူ ကခုန္ေနၾကတဲ့ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္...ေသခ်ာတာေတာ့ ထိုအသံေတြဟာ တစ္ညလုံးၾကားေနရေတာ့မည့္မွာအမွန္ပင္...

>>>>>>>>>>

Voteနဲ႕feedbackေနာ္ဗ်😄

မေပးရင္ ဘာလုပ္ရမလဲ??

မေျပာတတ္ေတာ့ဘူးဗ်ာ

>>>>>>>>>>

Share This Chapter