Chapter Twelve

FTMBD

Ang experiment room ni Cosette ay malawak dahil dati itong master's bedroom. Ginawa lamang itong ER para kay Cosette when she mentioned that she would like to have her own experiment room. Ginawa nila itong extension ng room ni Cosette since magkatabi lang naman.

Malinaw parin sa alaala ni Cosette kung paano siya umiyak at mag-tantrum just because she wanted to have her own room for her experiments. Isang linggo lamang ang inabot ng pag-iisip ni Prensley at pumayag kaagad ito.

Bukod sa he wanted her daughter to be happy, nakatatak din sa isip nila na baka mas makabubuti sa babae na ginagawa nito ang gusto niyang gawin aside from running after the Young Master of Flauntleroy.

Bata palang si Cosette ay nakitaan na siya ng potensyal sa paggawa ng mga lason. Unang nagawa nitong lason ay pumatay ng mga insekto. Then after that, she made a poison that killed hundreds of rats.

Nagsunod-sunod na ang paggawa niya after that. Meron pa ngang nakagawa siya ng lason na pumatay sa mga magagandang bulaklak sa garden nila.

Maybe the author is right about Cosette. The author explained to her x account as to why she killed the popular side character in her novel. And she said, "In order for the female lead to peacefully climb on top, I must first kill the biggest hindrance. That's why, I killed her. I killed Cosette."

'Geez! Hanggang ngayon ay kinikilabutan parin ako sa eksena ni Rose at Cosette sa nobela! Dalawang magagandang dilag ba naman magpatayan, sinong hindi matutuwa-- I mean matatakot? Ahem! Ahem!'

Akalain niyo 'yon? Sa sobrang nakakatakot na karakter ni Cosette ay kailangan pa ni author humanap ng paraan para patayin ito sa nobela.

Akala ko nga noon magiging side kick siya ng female lead, but it turns out kahit gaano kaganda ang karakter na 'to ay kailangan parin niyang mamatay para maging tulay sa progress na mangyayari sa mga bida.

Inikot ko ang buong experiment room ni Cosette para maghanap ng maaaring gamitin sa gagawin kong torture sa mga ito. When I spotted a small piece of metal on the side, I picked it up and returned to face the three tied-up men.

"Miss, do you want me to do the interrogation?" Ian asked, sounding concerned. I shook my head, looking serious as I stared at the three of them. "Are you sure, Miss?"

Hindi ko na binigyan ng pansin si Ian. Isa-isa kong pinag-aralan ang tatlong lalaking nakatali bago lumapit sa lalaking nasa gitna. Sa pagkakatanda ko sa aking research, ito ang leader ng pinadalang assassin para patayin ako.

And yes, before they could even attack me that night, I was already waiting for them to do so. Kaya nga ako may poisoned needles na nakatago sa aking buhok dahil alam kong sa gabing iyon sila aatake.

•••••

"Who are you again?" tanong ko sa kabilang linya. Tahimik akong nagbabasa ng libro dito sa kuwarto nang bigla nalang itong tumawag. Akala ko talaga walang kakilala ang babaeng ito.

Ilang minuto na natahimik ang tao sa kabilang linya bago pabulong na nagsalita. "Umbra."

Nanlaki ang mga mata ko nang marinig ulit ang salitang iyon. Napatayo ako sa pagkaka-indian seat sa kutson at lumipat sa sofa na nandito sa loob ng kuwarto. Sumeryoso din ang aking mukha.

Umbra, huh. I remembered that word. Galing sa alaala ni Cosette, pamilyar na pamilyar sa kaniya ang pangalan na iyon.

"Report," I commanded.

"Someone visited the assassin guild I belong to. She offered a large sum of money to the boss, and I discovered that she ordered us to kill one of the ladies from the Cromwell family, specifically you, milady. You need to be careful. Three nights from now, they will launch an attack to kill you."

I nodded, taking note of the details he had provided. "Who was it? The lady who ordered my assassination?"

•••••

Nilapit ko ang bibig ko sa kaniyang tenga tsaka bumulong.

"I want you to let out a nice scream, okay?" I said in a gentle voice before stepping away from him.

"No way-- AAHH!"

I grinned widely as he couldn't finish protesting, his scream drowned out by the intense pain. Paanong hindi siya sisigaw kung walang pagdadalawang-isip kong tinusok sa kaniyang hita ang hawak ko ngayong metal?

I pressed it in further, causing him to scream even louder in agony. Nang mapansin kong nanghihina na ito'y kaagad kong binunot ang metal sa kaniyang hita. Tumutulo pa sa metal ang kaniyang sariwang dugo.

"W--What are you doing?! Napag-utusan lamang kami!" sigaw naman ng isa habang nanginginig.

I tilted my head. I'm not a demon, just a human who feels pity for those who deserve mercy. And do they deserve it? No~

I looked at the man who had just shouted, a hint of amusement in my eyes. "Following orders, you say?" I replied, my voice was cold and sharp. "Well, now you're the ones on the receiving end."

Confident akong naglakad palapit sa lalaking kausap. Halata sa nanginginig nitong katawan ang takot. I leaned in close and spoke in a threatening tone.

"You need to understand that blindly obeying unjust orders doesn't excuse you. You're still responsible for the pain and suffering you've caused others."

Gusto ko sanang sabihin na naubos ang awa ko sakanila noong pinaglinis nila ako ng kanilang mga dugo.

Pero dahil kasalanan ko din naman iyon, iba nalang ang sinabi ko. Iyong remarkable naman para naman hindi nila ako makalimutan sa kabilang buhay. Nyahahaha!

Without hesitation, I delivered a forceful punch to his abdomen. He doubled over in pain, struggling to catch his breath. I watched, unmoved, as he tried to regain his composure.

Napailing ako. Ngayon mas napatunayan kong kailangan ko na talagang kumilos para palakasin ang depensa ng regencia. Aba'y sa mahihinang nilalang na ito'y hindi man lang nila nagawang pigilan makapasok!

Kailangan ko narin maglinis ng mga kalat at patayin ang mga daga na pagala-gala lamang dito sa regencia. Naku, naku, baka mahawaan pa ang mga loyal na tauhan dito sa loob. Mas maiging maaga pa lamang ay naubos ko na sila.

"Now," I continued, my voice eerily calm. "Tell me everything. Confess to me, reveal the truth, and maybe, just maybe, I'll consider showing you some mercy."

Natahimik ang dalawang lalaki. Ngunit bago pa man makapagsalita ang lalaking sinaksak ko kanina sa hita, narinig na naming lahat ang malakas na tawa ng isa pa niyang kasama.

"Do you think mapapaamin mo kami dahil lang sa pananakit mo? We're used to this kind of torture! Tsaka hindi ako naniniwala na kaya mong gumawa ng bagay kagaya ng torture dahil babae ka lang at mahina! Even the women in mafia organizations and assassin guilds can't do that!"

"Aish! I should have tortured you first, blabbermouth," naiinis kong sabi habang may ngiwi na tinitingnan ito.

"Sinong tinatawag mong blabbermouth?!"

Hindi lang pala blabbermouth, bingi din. Yah! Nakakaawang nilalang.

Napaikot na lamang ang eyeballs ko. Obvious naman na siya ang sinabihan ko kasi siya lang naman ang kausap ko. Bobo talaga. Apakabobo!

Huminga ako ng malalim tsaka kumuha ng injection sa isa sa mga drawer na pinaglalagyan ni Cosette ng mga syringe. Mabuti nalang naisipan akong galitin ng gagong 'to, magiging instant test subject ko tuloy siya sa kakatapos ko lamang na ginawang lason.

Pagkatapos ay lumapit naman ako sa isang kabinet na may moderate level sa label. Kumuha ako ng isang vial at tinusok dito ang syringe bago muling tumayo sa harapan ng lalaking minamaliit ako.

Subukan lang talaga nitong sumisigaw, makakatikim talaga ito nga karate chop sa ulo. Well, kahit naman sumigaw siya ay wala namang makakarinig sa kaniya. Magmumukha lang siyang baliw sa paningin ko.

Kinuha ko ang blindfold ng lalaki. Kitang-kita ko ang inis sa kaniyang mga mata ngayon. Matamis akong ngumiti sakaniya. Yah! Ang pangit naman ng lalaking 'to.

I decided not to make him drink the poison that was inside the medicine tablets. Maaari niya kasi iyong iluwa, basi sa nakikita kong pagkatao ng lalaking 'to.

So, I thought of using an injection on him. I pierced the man's arm with the syringe. Inubos ko ang lahat ng laman nito. Of course, I knew where to inject it to make the poison take effect faster in his body.

In less than a minute, the poison started to take effect. His veins turned black. It started from the arm where I injected the syringe and spread rapidly throughout his body.

Kitang-kita ko ang pagdaloy ng itim na substance sa kaniyang katawan. I heard him groaned in pain and it was really satisfying. He couldn't even scream anymore. I guessed it affected his vocal cords as well.

So, ang lason ay umeepekto muna sa ugat ng tao bago ito kumakalat. Pati ang ugat nito sa mukha ay naging itim din. Para tuloy any moment now ay magiging zombie ito. Nakakatakot tingnan ang hitsura niya.

Kapag talagang umakyat ang kagagahan ko sa utak at gawin 'to sa lahat ng mga taong to-torture-in ko in the future, baka makagawa na ako ng zombie apocalypse. That would surely scare the living daylights out of everyone in this world.

The next thing I knew, hindi na humihinga ang lalaki. Ang itim na nakita ko kanina sa kaniyang mga ugat ay unti-unti naring nawawala na para bang kasabay ito sa pagtigil ng pintig ng kaniyang puso.

Nakadilat parin ang mga mata nito pero hindi na humihinga. Wow! The effects of the poison are impressive.

This is the poison that Cosette didn't get to finish because that witch took her own life. That's why I tried to continue it while preparing the poison for my needles.

"Did you see that, Ian?" tanong ko habang busy sa paghahanap kung saan ko nailagay ang laboratory notebook ni Cosette.

"I--It's amazing, Miss! You're really talented when it comes to inventing poisons!"

Nang mahanap ko na ang notebook ay tsaka ko pa nilingon si Ian at binigyan ito ng inosenteng ngiti. I noticed him swallowing nervously, as if he was anxious.

"You don't want to feel the poisons in your body, am I right?"

"Of course, Miss!"

"Good. You really should be careful. I might make you my next test subject," pananakot ko sa kawawang kaluluwa ni Ian na mukhang nakalimutan na yatang huminga sa gilid.

Nagsimula akong magsulat ng records ko tungkol sa lason ayon sa aking observation. Pinagpatuloy ko din ang pag-obserba sa patay na katawan ng lalaking tinurukan ko ng lason para idagdag sa isusulat ko.

Ang lason na iyon ay powder talaga dapat, pero ginawa kong liquid para mas mabilis kung ilalagay sa syringe.

Ano kayang ipapangalan ko sa lason na 'to? Nakakatamad mag-isip, 'no ba yan! Kung ano nalang pumasok sa isip ko.

Poison Info:

Name: Dark

Description: The poison is a powerful substance designed to cause harm when it enters the body. It is specifically formulated to have certain effects on different parts of the body. When it is injected into the veins, it gets absorbed into the bloodstream and spreads throughout the body.

The reason the poison affects the veins is because of its composition targets and damages the inner lining of the blood vessels. This causes the veins to turn black and restricts the normal flow of blood.

• The darkened veins indicate that the poison is interfering with the normal functioning of the circulatory system.

Moreover, the poison may contain certain harmful properties that can affect nerve tissues. When it reaches the vocal cords, it can cause inflammation, paralysis, or other types of damage to these delicate structures.

• This can result in the loss of vocal abilities and an inability to produce sound.

Main ingredients: hemlock, neurotoxin...

Matapos kong isulat ang lahat ng observation ko sa laboratory notebook ni Cosette, binalik ko ito kaagad kung saan ito originally tinatago ng babae. Baka kasi hindi ko na naman mahanap dahil sa pagiging burara ko.

Sigurado akong matutuwa si bruha kapag nalaman niyang natapos ko ang lason na hindi niya natapos dahil sa kagagahan niya. Pasalamat siya mabait ka.

Though, inaamin ko naman na hindi ako masyadong nag-isip sa pangalan, pero at least may pangalan kesa wala!

"Miss, what are we going to do with these two?" biglang tanong ni Ian na napansin kong kanina pa pala pinagmamasdan ang mga ito. "Are we going to continue the interrogation?"

"No."

"Then how can we know who the mastermind is? I'll take over the interrogation myself if you're tired, miss."

Nagsimula akong maglakad patungo sa pinto ng experiment room. "Kill them, Ian. We have nothing to do with them anymore. I already knew who the mastermind was right from the start," seryoso kong sabi.

Paglingon ko kay Ian ay nakakunot na ang noo nito habang nakatingin sa akin. Naguguluhan na naman 'yan sa inaasal ko. Eh bakit ba? Gusto ko magpaka-mysterious person eh!

"What do you mean you already know, miss? Then what's the purpose of this torture?" naguguluhan nitong tanong. Bakit ang dami yata nitong tanong? Puwede ko kaya siyang tanggalan ng trabaho tapos ang dahilan ay dahil masyado siyang matanong?

Gusto ko sanang magprotesta na hindi naman torture ang nangyari. Hindi ako natuloy kasi masyadong mahihina ang mga assassin na pinadala nila to the point kakaunting sakit lamang ay willing na agad silang magbigay ng impormasyon.

"It's just fun hearing them groan and shout in pain, nothing else. I will leave them for you to kill. And please, clean up the mess here before you leave."

After giving that final instruction, I left him there, dumbfounded. Narinig ko pa ang sigaw ng dalawang nakatali parin. Mukhang narinig yata nilang ipapapatay ko na sila.

As I mentioned earlier, I'm not a total monster who kills undeserving people. But those individuals truly don't deserve mercy or pity.

They kill people for money without any valid reasons. That's why they don't need a valid reason for me to kill them.

Napahinto ako sa paglalakad nang maalala na isa nga rin palang assassin si Lyr. Magkapareho lamang ang patakaran ng bawat assassin kahit pa magkaiba sila ng mga guild.

'As long as it doesn't concern my safety, bahala silang magpatayan! Huwag nila akong isasali sa pagiging siraulo nila, baka mabaril ko sila isa-isa!'

***

Ian POV

My name is Ian Jemeniz. I am Young Miss Cosette's personal butler slash bodyguard. I have been tasked with protecting and monitoring the well-being of Young Miss since I was asked to sign a contract by Lord Prensley.

Ang Young Miss ko ang palaging pinupuntirya ng mga kalaban ng pamilyang Cromwell. Ang alam kasi ng lahat, walang alam sa pakikipaglaban si Young Miss. Iyon nga din ang alam ko sa una.

Sino ba naman kasi ang mag-aakala na magaling sa mga armas ang babaeng puro katangahan lamang ang pinapakalat sa mundo.

Dati ko nang nakita kung paano siya makipagbarilan sa mga pinapadalang tauhan ng kalabang mafia. Dati ko nang nasaksihan kung paano siya magalit at kung paano siya makipagsalamuha sa kaniyang pamilya.

Tatlong taon na akong nagtatrabaho sa puder ng Young Miss kaya kahit papaano'y may alam naman ako tungkol dito.

Sa tatlong taon na palagi akong nasa tabi nito, hindi ko maiwasan na obserbahan ito.

Ang totoo nga ay nagkagusto ako dito noong mga unang linggo na pagtatrabaho ko sakaniya. Pero simula nang masaksihan ko ang masama nitong ugali sa kaniyang kapuwa at ang mga katangahan nitong desisyon sa buhay, bigla nalang naglaho ang pagkagusto ko.

Though, I still admire her for being strong despite all the hardships she faced.

Sinundan ko ang papalayong pigura ni Young Miss hanggang sa maisara na nito ang pinto. I remained staring at the closed door, processing what had just happened.

Many things have changed in my mistress. I know Phobi has also noticed those changes, although she doesn't pay much attention to it. I wanted to do the same, yet I can't help but wonder, what made her change?

I feel something different about her. Her eyes, once filled with sadness and disgust, have now become cold and indifferent. She has become calm, but why does it feel more terrifying? Why does her silence seem more intimidating?

Lately, the way she talks and walks gives off an air of immense power. It's as if she holds authority in her hands. It's as if her presence demands respect from all of us, silently commanding us to bow down to her.

"Pakawalan mo ako, kung sino ka man! Sasabihin ko na kung sino ang nag-utos sa amin, pakawalan mo lang ako!"

I sighed before turning my gaze to the man whom Young Miss had stabbed without hesitation earlier. His pale lips indicated that his blood was running out.

That's another change in Young Miss. She is accustomed to the sound of a gun, but she despises the sight of blood. That's why she prefers using a firearm rather than engaging in close combat.

Napahawak ako sa ulo ko, bigla nalang kasing sumakit dahil sa pag-iisip kay Young Miss. Hindi naman siya ganoon dati.

Umayos ako ng tindig bago nilapitan ang dalawang nakatali. Hinugot ko ang baril na nakatago sa gilid ng aking suot na slacks at walang kurap na ipinutok ito sa dalawa.

Whatever happens, I will always follow her commands. Whether it involves dirty work or anything else, I will do anything for her. I will remain by the Young Miss' side, just as I promised her father.

After all, she once saved my life without expecting anything in return. If someone were to ask me how I see her, I would always answer that she's a devil with a golden heart.

∞∞∞∞∞

📖📌 Hello, folks! If ever na may mabasa kayong typos or grammatical errors, you can kindly comment it down and I'll try na ayusin kaagad. Thank you, mwaps! (⁠ ⁠˘⁠ ⁠³⁠˘⁠)⁠♥