Chapter 13 Bouquet Full of Surprises

Jhossa stared at her condo one last time. Iginala niya ang tingin sa kabuuan nito. She's having a nostalgic feeling of leaving, and she would surely miss this place that has been her sanctuary for such a long time.

After spending eleven years of her life in this place ay tuluyan na niya itong iiwan. The time has come to finally leave everything that she have here in thetge US and decided to live a simple yet peaceful life in the Philippines. Kahit pa nga ba naroon sa bansang iyon si Kyshaun.

Yeah si Kyshaun!

She sighed deeply ng bumalik sa isip ang huling pagkikita at naging pag uusap nila ng binata, six months ago. Kung paanong pinanindigan niyang hindi makuha ni Kyshaun ang natitirang respeto sa katawan niya by not giving herself to him, at ang patuloy na paninindigan ng siraulong iyon sa pananaw na isa siyang marumi at walang kuwentang babae. After that he disappeared and never bothered her again, which she thought is good. At least her life went smoother and perfect after that.

At kahit na may mga pagkakataong naaalala niya ang binata ay idina-divert na lang niya sa iba ang pansin niya.

Tulad na lang noong nagkaroon siya ng show sa downtown California, she really thought that she saw Kyshaun on the audience kaya naman ang medyo nawala siya sa focus but she reigned her thoughts and discarded him out of her mind, saying and always telling herself that Kyshaun would never spent a single cent and even his time and effort just to watch any of her last remaining show as a model.

And she knew that the more na si Kyshaun ang palagi niyang iniisip ay iniexpose na naman niya ang puso niya sa sakit na mararamdaman nito.

She is really vulnerable kapag tungkol lahat kay Kyshaun ang naiisip niya. Kahit pa na tuluyan ng ibinaon ng binata ang lahat ng tungkol sa kanya, hindi niya pa rin ito maipagpag ng tuluyan sa utak niya.

Because for the past six months na hindi niya ito nakita ay ang panahon na ibinaon niya ang sarili sa trabaho kaya talagang walang kapaga-pag asa na magkakabalitaan pa silang dalawa, but she always find herself thinking of him.

Hindi naman kasi madaling kalimutan iyon, Kyshaun is her first and maybe her last love dahil wala namang ibang lalaki ang nakukuha ng atensyon niya at pinagtibukan ng puso niya maliban dito.

Contrary to what Kyshaun think, wala siyang naging lalaki in the past eleven years, at kung magiging nalinaw hindi lang ang isip kundi maging ang mga mata ng binata, he would surely know and probably would be the proudest man in earth.

Kaso tanga na nga, bobo pa ang lalaki!

Ang hilig magpabilog ng utak sa Crizel na iyon.

She grimaced. Eh di magsama sila tutal pareho naman silang walang utak!

Natigilan lang siya sa iniisip ng tumunog ang cellphone niya, agad niyang tiningnan kung sino ang tumatawag at ng makitang si Paul iyon ay agad niyang sinagot ito.

" Paul?"

" Are you ready to leave sweet?" Tanong nito sa kabilang linya. "Andito na ko sa lobby. Bilisan mo na ang pagbaba okay."

She swallowed the lump that formed on her throat as she scanned the place for one last time, tumango siya at pilit pinapagaan ang dibdib na humakbang palabas. Sa pasilyo ay sinalubong siya ni Nasie at Mattie na siyang ookupa na sa bahay na iiwan niya.

" So paano, iiwan ko na sa inyo ang bahay okay. Huwag niyong gawing den, lalo ka na Nasie, you're always bringing your boylet in the house. Huwag niyong dungisan yung mga happy memories ko dito sa lugar na ito, masasabunutan talaga kita kapag nalaman ko na inabuso mo itong bahay." Pananakot niya kay Nasie pero nakangiti naman na iniabot niya ang susi dito.

Nasie took the key with matching sob, lamang taon niya rin kasing naging hairstylist at make up artist ang isang ito kaya naman medyo malalim na rin ang attachment nilang dalawa.

" Kung bakit naman kasi magreretire ka pa eh," suminghot ito. " Hindi ka pa naman ganoon ka shonda para irest ang beauty mo sa pagrampa. Wala na tuloy akong Barbie na aayusan." Dagdag pa nito.

She rolled her eyes, " Naku naman naglambing ka pa, at saka marami ka pa namang panibagong barbies na aayusan eh. Maraming bagong models na narecruit si Paul, I am sure I wouldn't be missed."

" That's where you are wrong JJ. You will always be my number one supermodel okay. And I promise you, kapag okay na ang lahat dito at bumalik na sa dati ang MuMendres, pupuntahan ka namin ni Mattie sa Pilipinas. Hahantingin ka namin doon so be ready for is always okay."

Nasie's words warm her heart. She smiled genuinely and reach for them for a big hug.

" Thank you so much guys. I will really really missed the both of you, and promise hihintayin ko ang pagdalaw niyo sa akin okay." She said her eyes forming a mist, but she brushed it off. Ayaw niyang pag-iyak ang huling makita ng mga ito sa kanya.

" Sige na pumasok ka na sa elevator, baka humaba na ang nguso ni Paul sa inip kahihintay sa iyo. Alam mo naman a excited na naman iyong bumalik ng Pilipinas dahil kay Savannah." It was Mattie binitbit nito ang tanging maleta na dala niya at ipinasok sa elevator.

Paul was thorough dahil ang ibang gamit niya ay nauna na sa kanya sa Pilipinas. Ayaw kasi nito ng masyadong maraming bitbitin kung kaya naman ipina-cargo na lang ang ibang dalahin niya pati na ang mga gamit nito.

Tumango siya sa dalawa at pumasok na sa elevator na kanina pa naghihintay sa kaniya. Kumaway siya sa dalawa hanggang sa tuluyang sumara ang elevator. At habang bumibiyahe pababa ay hindi niya maiwasang maisip kung ano ang kahihinatnan ng desisyon niyang umuwi.

Nang bumukas ang lift ay nagpakawala muna siya ng malalim na hininga. This is it! Tuluyan na nga niyang iiwan ang buhay dito sa ibang bansa.

And that after six months ay may lakas nang loob na siyang umuwi ng Pilipinas at ituloy ang desisyon na doon na lang ipagpatuloy ang mga negosyo. Palalaguin niya ang Engraves and hopefully wala sana siyang maging problema pagdating sa bagay na iyon.

Hopefully!

NINOY AQUINO INTERNATIONAL AIRPORT TERMINAL 3

" Are you really sure na wala kang ibang sinabihan maliban kay Savannah ng tungkol sa pag- uwi natin?" Jhossa asked Paul pagbaba nila ng eroplano. She automatically reached out for her big shades which she used to cover her face.

" Relax sweet. Walang nakakaalam okay, kaya chill ka lang diyan and be comfortable for once in your life. Anyways tumawag na sa akin si Sav and she told me na nasa parking na raw siya, doon na lang niya tayo hihintayin." Paul said at diretso ng naglakad palabas.

Naiiling na sinundan ni Jhossa si Paul, binalewala ang tinging ipinupukol sa kanya ng mga tao.

Sabi nga ni Paul, relax so magrerelax siya. After all pagkatapos naman ng show niya, she would no longer be known as Jhossa Joud, the supermodel. Magiging siya na ulit ang simpleng si Jhossa Joud Perkins.

" Excuse me," tawag pansin sa kanya ng isang boses.

Jhossa would really love not to turn sa direksyon ng tumatawag dahil hindi naman siya sigurado kung siya ang tinutukoy nito, but her conscious mind work overtime kayo bago pa man niya mapigilan ang sarili ay agad na niyang nilingon ang tumawag.

She had readied her practice smile as she turned around pero napalitan iyon ng gulat at pagkamangha ng makita kung ano ang sumalubong sa kanya.

Literal na napatanga at napaawang ang labi niya ng bumulaga sa kanya ang mahigit tatlong dosenang halong batang lalaki at babae na may bitbit na pumpon na bulaklak.

Not just one bouquet, but all of them were holding a bouquet each one of them.

" Oh my God!" Hindi pa rin makapaniwalang natigilan at parang napaka sa kinatatayuan niya si Jhossa. Sino namang baliw ang gagawa ng ganitong bagay para sa kanya?

Si Paul? No! Umiling- iling siya. Paul would have never spent money on this kind of crap.

Sino? Ang mga kaibigan kaya niya? But Paul said na walang ibang nakaka-alam ng pagdating niya ngayon, so paanong magkakaroon ng kinalaman ang mga kaibigan niya dito?

But aside from them ay wala na siyang ibang alam na maaaring gumawa ng ganitong bagay maliban na lang kay-

Pero kung gaano niya kabilis na naisip na posibleng ito nga ang gumawa nito ay ganoon rin kabilis na tinanggal niya ang ganoong kaisipan.

Hell would love to freeze over kapag naisipan ng taong iyon na gawin ang ganitong bagay para sa kanya.

" Maligayang pagbabalik po sa Pilipinas Binibining Jhossa," sabay-sabay na bati sa kanya ng mga bata, pagkatapos ay isa-isang inabot sa kanya ang mga bouquet. Ang ilang mga taong lumalabas at pumasok ng airport mapa-lokal man o banyaga ay may paghangang nakamasid sa kanila. They were getting a lot of attention dahil sa nangyayari.

" Thank you!" She whispered to each and every kids, pagkatapos ay hinalikan at niyakap niya ang mga ito. She was bending as she reached out to them, mabuti na lang talaga at naka converse siya, at hindi naka heels kung kaya naman hindi niya alintana ang pangangawit na puwedeng maramdaman, habang nakauklo at pinasasalamatan ang mga ito.

" How am I supposed to carry all this?" Napapantastikuhang baling niya sa mga bulaklak na ang iba ay inilapag na lang ng mga bata sa sahig.

She was busy running her thoughts kung paano gagawan ng paraan ang mga bulaklak, ng biglang may sumulpot na mga kalalakihan at tinulungan siyang bitbitin ang mga bulaklak.

" Kami na po Mam. Ituro niyo na lang po kung saan namin ito dadalhin." Anang isa ng makita ang pagtatakang gumuhit sa kanyang mukha. "We are part of the airport security kaya kami na po ang bahala sa mga ito."

" Oh, okay!" Realization dawned in her at lihim siyang napangiti. May ideya na siya kung sino ang baliw na nagpadala ng mga bulaklak na ito. Iisang tao lang naman ang nakakaalam kung anong klaseng bulaklak ang pinaka- paborito niya.

Baliw lang talaga. At talagang mga bata pa ang ginamit na kasangkapan ah. As if naman hindi niya ito makikilala.

Hindi maiwasan ng dalaga ang mapaisip.

Why would he even do this kung ayon dito ay sagad sa buto ang galit nito sa kanya? Why give her a nice arrival honor that would make her feel that he still care, kung iba naman ang ipinapakita at sinasabi nito sa kanya sa personal?

And why is he making moves that makes her renewed her feelings for him. Ang hirap na ngang maka-move on, pa fall pa! Sarap pektusan ng lalaking iyon talaga!

Buti sana kung may alam na sa totoo, ang kaso bulag pa rin naman. Kikiligin na sana siya ng hundred percent eh, kinulang naman, sayang na effort.

" Ano yang mga yan?" Paul asked aghast, kahit ito ay namangha sa sobrang dami ng bulaklak na pumarada sa may likuran niya ng sumulpot siya sa parking. Even Savannah couldn't help but chuckled.

" May balak ka bang magtayo ng flower shop JJ?" Her voice amused as her eyes surveyed the bouquets of yellow tulips, her favorite flower at all time.

" Don't ruin the moment guys, ineenjoy ko eh, minsan lang sapian ang kung sino mang may pakana niyan." Nagkibit balikat siya. Good thing is van ang dala ni Savannah na sasakyan kaya naman napagkasya nila ang tatlong dosenang mga bulaklak na iyon na hindi nakokompromiso ang anyo nito.

" I don't like this JJ!" Paul's worried voice filled the car ng nasa daan na sila pauwi ng bahay niya. " What game is he trying to play this time?"

" Sinong tinutukoy mo Paul?" She was busy looking at the flowers kaya hindi niya nakita ang kislap ng pag aalala sa mukha ni Paul.

" You know who I am referring to Jhossa. Hindi ako maniniwala kapag sinabi mong hindi mo kilala kung sino ang nagpadala sa iyo ng mga bulaklak na iyan. So stop pretending na hindi mo kilala ang kung sinumang iyan, spate yourself from hurt pl-"

She cut him off. " Ang sabi mo, hindi mo ipinagsabi kung kanino na darating tayo sa bansa, so therefore hindi ko Rin alam kung sino ang nagpadala ng mga bulaklak na iyan, Paul. I can even say that it all comes from my friends dahil afford naman nilang gumawa ng kabaliwan sa airport at sa kahit saan pang lugar, but it was you who said that they didn't know a thing about my arrival, so kahit ako nagtataka kung kanino galing yang mga bulaklak."

" Jhossa Joud!"

" Please Paul, kadarating lang natin so please let this issue rest. Hindi ko hiniling ang nga bulaklak na iyan, but I am not that rude to throw it all back to the face of your suspected sender just because you sensed that he was up to something. Hindi ako ganoong klase ng tao. I give what I have to give and received what I have to received its a normal chain reaction, hindi na kailangan pang bigyan ng makita ang lahat. And don't worry it's fine. Hindi naman ako nadadaan sa bulaklak, I am more than amuse kaya ganito ang reaksyon ko."

Tiningnan siya ni Paul na tila inaarok ang saloobin niya, but Jhossa keep her face blank, and her emotion at bay.

" Hindi ako nagkulang ng paalala sa iyo, sweet. I saw what happened to you and it pains me everytime na nakikita kong nasasaktan ka dahil hindi ko magawang ipagtanggol ka, because you made me promise not to mend with your issue sa lalaking iyon."

" And I thank you for that. Kaya lang hindi mo naman kailangang mag- worry, Paul. Simpleng mga bulaklak lang ang mga iyan. It's harmless." But the one who sent is not, gusto niyang idagdag, but just shut her mouth dahil ayaw na niyang madagdagan ang alala ni Paul.

Nagkibit balikat nalang ang manager niya. " Okay if you say so. Just be careful sweet huh. Don't let him crushed you, at kung may pagkakataon ka retaliate back. Patikimin mo naman ng kahit kaunting claws mo ang lalaking iyon, kaya namimihasa eh, palagi mo na lang siyang hinahayaan na pasakitan ka ng pasakitan."

" I don't throw stones to someone, Paul. I don't get the idea of hurting someone just to get even. Hayaan na lang natin siya, doon siya sumasaya eh." Nginitian niya ang manager.

But deep inside, Jhossa was asking the same.

What is he cooking at now?

Ano na naman ang inihahanda nito para sa kanya?

Tumingin siya sa labas ng sasakyan na tila ba makikita niya ang sagot sa bawat sasakyan na nakikita niya.

A/N

No authors note wahahaha..

Comments and votes though

Sinnersaintbitch