Back
/ 30
Chapter 17

👀Behind the Stage👀

delicate to kookv❶{oneshort collection}

Unicode

stageပေါ်ကဆင်းခါနီး ARMYတွေကို လက်မြောက်ကာ နှုတ်ဆက်နေတဲ့ Teahyungကို jungkookဘုကြည့်ကြည့်နေသည်....

မျက်နှာက ဘာလို့အဲ့လောက်ပြုံးနေရတာလဲ?

ပြီးတော့ အင်္ကျီက

Jungkook စိတ်ပျက်သွားသည်...

မျက်နှာပါသိသိသာသာ ပျက်သွားသည်...

taehyungကတော့ ARMYတွေကို ချိုသာတဲ့အပြုံးတွေနဲ့ လက်ပြကာနှုတ်ဆက်နေဆဲ...ထိုအချင်းအရာကို ရိပ်မိတဲ့Hobiက ထယ့်နားမသိမသာကပ်ကာ ကြားယုံမျှသာကြားအောင့် တိုးတိုးလေး

- taehyungရေ သတိလေးထားအုံး...မင်းအဝတ်အစားကြောင့် jungkookရာသီဥတုအခြေအနေမကောင်းဘူး

- ဟမ် ကျနော့် အဝတ်အစား?

Hobi hyungပြောတဲ့ သူ့အဝတ်အစား​တွေကို ပြန်ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်...ဝတ်ထားတာပုံမှန်ပါပဲ ရင်ဘက်က နည်းနည်းလေးဟနေတာကလွဲရင်...အော် ဒါကြောင့်ကိုး...

taehyungပြုံးစိစိနဲ့ jungkookကို လှမ်းကြည့်တော့ ဟိုကအူတိုနေတဲ့မျက်နှာနဲ့ ရှုံ့မဲ့နေသည်...Stageပေါ်မှာတောင် လိုက်သဝန်တိုနေတာ ဘယ်လိုလေးလဲ...?

လောလောဆယ်တော့ မသိချင်ယောင်ပဲဆက်ဆောင်ကာ Hobi hyungပြောသလို stageအောက်ရောက်မှပဲ လိုက်ချော့တော့မယ်ပေါ့လေ...

ဒါပေမယ့် သူထင်ထားသလောက်မလွယ်ခဲ့ပါဘူး...stageပေါ်က ဆင်းဆင်းချင်း jungkookတစ်ယောက် steffတွေကိုတောင် မစောင့်တော့ဘဲအခန်းထဲတန်းဝင်သွားသည်...

- ကဲ ကိုယ်တော်ရေ လိုက်သာချော့တော့ ဟိုကတကယ်ကြီး စိတ်ဆိုးနေပုံပဲ

Jin hyungက အနားကပ်ကာ ထယ့်ကိုခပ်ငေါက်ငေါက်ပြောသည်...

- အဲ အခန်းထဲက ပြန်မထွက်လာတော့ဘူးဆိုရင်လည်း အဟဲဟဲ စိတ်မပူပါနဲ့ ပီဒီကြီးကို ငါတို့ကြည့်ပြောထားပေးပါ့မယ်

- ပင်ပန်းနေလို့ စောစောစီးစီးအပန်းဖြေပြီး နားနေတာပါလို့လေ ဟီး

Hobiနဲ့Jiminက တစ်ယောက်တစ်ပေါက်နဲ့ ထယ့်ကိုမရှက်ရှက်အောင်စနေသည်...yoongiနဲ့namjoonကတော့ ဘာမှဝင်မပြော...သူတို့အခြေအနေကိုကြည့်ရင်း ခပ်ရဲ့ရဲ့သာရယ်နေလေရဲ့...

ထယ်ကတော့ သူတို့စကားနဲ့အမူအရာတွေကြောင့် မျက်နှာလေးနီမြန်းလာကာ ရှက်လာသည်မို့ ခပ်မြန်မြန်ပင်သူတို့ရှေ့မှထွက်လာခဲ့သည်...

ဤသည်ကိုတောင်jiminက နောက်ကနေ

- ဟျောင့် သိပ်အကျယ်ကြီးမအော်နဲ့နော် ငါတို့အကုန်ကြားရတယ် ဟဲဟဲ

ဆိုပြီး အသံပြဲကြီးနဲလှမ်းအော်လိုက်သေးသည်...ထယ့်ခမျာ ရှက်လွန်းလို့လေ ဒီပတ်ကျိမင်းတစ်ယောက်နဲ့ သေသာသေလိုက်ချင်တယ်....

အခန်းတံခါးကိုဖွင့်ဖို့လက်လှမ်းလိုက်ပေမယ့် တဝက်တပျက်နဲ့တင် တုံဆိုင်းသွားသည်...ရင်ခုန်သံတွေမြန်နေလွန်းလို့ အထဲဝင်သင့်လား မဝင်သင့်ဘူးလား တွေဝေနေမိသည်..

နောက်ဆုံး စိတ်ဆုံးဖြတ်ကာ တံခါးဘုသီးလေးကိုလှည့်ပြီး အခန်းထဲတိတ်တိတ်လေးဝင်သွားခဲ့သည်...သို့ပေမယ့် jungkookကိုမတွေ့ ...တစ်ခန်းလုံး လိုက်ကြည့်နေပေမယ့် jungkookရဲ့အရိပ်အယောင်ကိုမတွေ့ရ...

- ဟမ် သူက ဒီမှာရှိနေရမှလေ အခုဘယ်ရောက် အင့်

နောက်ကနေသိုင်းဖက်လာတဲ့လက်တစ်စုံကြောင့် ထယ့်ရင်တွေအတိုင်းအဆမသိခုန်သွားရသည်...သူ့နောက်ကျောနဲ့ပူးကပ်လာတဲ့ရင်ခွင်ကျယ်ဟာ သူမြတ်နိုးရာ...

- ဘယ်သူ့ကိုရှာနေတာလဲ?

- ဟို....

နှုတ်ကမေးနေရင်း လက်တို့ကခါးကိုဖက်ထားရာကနေ အင်္ကျီအောင်တိုလျှိုးဝင်ရောက်သည်...

- Hyung ကျနော်မေးနေတယ်လေ

လက်တို့က ရင်ဘက်တစ်လျောက်ပွတ်သပ်ရင်း နှုတ်ခမ်းတို့က ထယ့်နားလေးကိုဖွဖွလေးနမ်းရှိုက်ကာ လျှာနဲ့လိုက်လျက်နေသည်...

- အင့်မ့် ယား ယားတယ် လွှတ်

- Stageပေါ်မှာ ရှိနေတုန်းကတော့ မတွေးမိဘူးလား ဟမ်?

- အာ့

သူ့နို့သီးလေးကို လက်သည်းနဲ့ဆွဲစိတ်လိုက်တာကြောင့် ထယ်အာ့ခနဲ အသံထွက်သွားသည်..

- Hyungမေ့နေတာလား Hyungရဲ့ ဒီအစိတ်အပိုင်းတွေကို ကျနော်တစ်ယောက်ပဲမြင်ခွင့်ရှိတယ်ဆိုတာ

အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို တစ်လုံးချင်းစီဖြုတ်ရင်း ဂုတ်သားကိုကိုက်ကာ မေးလာတာကြောင့် ထယ့်စိတ်အစဥ်ဟာ လမ်းပျောက်နေရသည်...

စွေ့ခနဲပွေ့ချီခံလိုက်ရတဲ့ ထယ့်ကိုယ်လုံးလေးဟာ jungkookရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲမှာနစ်မြုပ်လို့...ခြေထောက်တွေကို ခါးထက်ချိတ်စေပြီး ထယ့်ကိုနံရံမှာကပ်ရင်း ထယ့်နှုတ်ခမ်းနုနုပေါ် အနမ်းကြမ်းတို့ခြွေတော့သည်...

သူအဆက်မပြတ်နမ်းရှိုက်နေသည်မှာ ထယ့်ကိုအသက်ရှုခွင့်လေးတောင်မပေး...တော်တော်ကြာသည်အထိ နှုတ်ခမ်းကိုအလွှတ်မပေးတော့ ထယ်အသက်ရှုကျပ်လာသည်...

- အွမ့် အွင်းမ်မ် ဟင့်!

ရင်ဘက်ကို သူ့လက်လေးတွန်းတော့လည်းမရ...အတင်းဖိကပ်ကာစုပ်ယူနေတဲ့ jungkookကြောင့် သူ့နှုတ်ခမ်းလေးဟာ နီနီဖူးဖူးလေးဖြစ်လာရသည်...နောက်ဆုံး ရင်ဘက်ကိုလက်သီးစုပ်လေးတွေနဲ့ ထုရင်းအတင်းတွန်းလွှတ်တော့မှ jungkookရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေ ဖယ်ခွာသွားသည်...

- ဟင်းမ် ဟင်းမ် ဟား

နှာခေါင်းနဲ့တောင်အသက်ရှူတာမဝလို့ ပါးစပ်လေးဟစိဟစိလုပ်ကာ လေကိုရှူသွင်းနေရသည့် ထယ့်အဖြစ်...

- Hyung ကျတော့်ကို ကြောက်လား

ဘာမှပြန်မဖြေဘဲ မျက်ဝန်းလေးပင့်ကာရွှန်းရွှန်းစားစားပြန်ကြည့်လာတဲ့ ထယ့်ပုံစံလေးက jungkookရဲ့ စိတ်ကိုစိန်ခေါ်နေသယောင်...

ယခု ထယ့်ပုံစံလေးကြောင့် Jungkookအလျင်စလိုဖြစ်သွားပုံရသည်...ချက်ချင်းပင် ထယ့်ကိုယ်လုံးလေးကိုချီကာ အိပ်ယာပေါ်တင်လိုက်သည်...

အင်္ကျီကြယ်သီးလေးတွေက ပြုတ်နေသည်မို့

ထယ့်ရင်ဘက်နဲ့ဗိုက်သားတစ်ခုလုံးကိုJungkookမြင်နေရသည်...ပန်းနုရောင် ပွင့်ချပ်လေးနှစ်ခုကိုမြင်တော့ jungkookစိတ်တွေမထိန်းနိုင်တော့ချေ...

ထယ့်ရင်ဘက်အနှံ့လျှာနဲ့လိုက်ယျက်နေတဲ့ jungkook...ထယ့်ချယ်ရီသီးလေးတွေကို မစုပ်ပေးဘဲ လျှာနဲ့လျက်နေသည်က ထယ့်စိတ်တွေကိုမယိုးမယွဖြစ်စေသည်...

jungkookဆံသားလေးတွေကို ဖြေးဖြေးလေး ပွတ်သပ်ပြီး ငြိမ်နေတဲ့ထယ့်ကို jungkookမော့ကြည့်လိုက်စဥ် နှစ်ဦးသားအကြည့်တို့ဆုံစိုက်သွားသည်...

ထပ်မံထပ်တူကျသွားပြန်သော နှုတ်ခမ်းနှစ်စုံ...ဒီတစ်ခေါက်အနမ်းတွေကတော့ နူးညံ့သည်...ကြင်နာမှုယုယမှုအပြည့်ဖြင့်...ချစ်ခြင်းတရားဆိုတဲ့ အရာလည်းပါလိမ့်မည်ပေါ့...

နမ်းရှိုက်နေရင်းနဲ့ပင် ဆွဲခွာခံလိုက်ရတဲ့ အဝတ်ဆတို့ဟာ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပြားပြားဝပ်ကာ...

- Hyung ကျနော်ထည့်မယ်နော်

- အင်း

ဖြေးဖြေးလေးပင်ဝင်လာတဲ့ jungkookရဲ့ ညီလေးကြောင့် ထယ့်မျက်လုံးတွေအလိုလိုမှေးစင်းသွားရသည်...

- အိုး နွေးထွေးပြီးစီးပိုင်နေတာပဲ အာ့

- ဟင့် အင်းမ်

- အိုးဝို ဒီနေရာအထိတောင်ဝင်သွားတာလား

ထယ့်ဗိုက်ကိုလက်ညိုးလေးနဲ့ထောက်ကာ မေးလိုက်တဲ့Jungkook...

- မ မဖိနဲ့

- ဟမ် ဘာပြောလိုက်တာလဲ Hyung

- ဟင့် မဖိနဲ့လို့ နာတယ် အာ့

ထယ်က ထိုသို့ပြောတော့ Jungkookက ပိုဖိလိုက်သည်...မျက်နှာထက်မှာလည်း လူမဆန်ယုတ်မာတဲ့အပြုံးမျိုးနဲ့...

ထယ့်နည်းနည်းလန့်မိသွားသည်...မ မဟုတ်မှ ငါ့ကိုဝှီးချဲနဲ့သွားလာရအောင် လုပ်တော့မှာတော့မဟုတ်ဘူးမလား...?

ထယ့်အတွေးတွေ တကယ်ပင်မှန်တေပြီလားမသိ...ဖြောင်းခနဲဆိုသလို လက်ဝါးတစ်စုံက ထယ့်တင်ပါးပေါ်ခပ်ဆတ်ဆတ်ကျရောက်လာသည်...

- အာ့ jungkook

- အင်း အဲ့လိုလေးညီး ကျယ်ကျယ်လေးညီးပေး ဟက်

ထိုသို့ပြောရင်း လှုပ်ရှားလာတဲ့jungkookရဲ့အောက်ပိုင်းတွေ...ဆောင့်ချက်တွေက မြန်သလို လက်တွေကလည်း သူ့တင်ပါးပေါ်မှာတဖက်ဖက်နဲ့ အဆက်မပျက်ချေ...

- ဖက် ဖက် ဖြောင်း! ကြိုက်လား ​ဟမ်?

- အမ်း ကြိုက်တယ် ဆောင့်ပေး အာ့ ငါ့ဟာကွဲသွားလည်း အာ့ ဂရုမစိုက်နဲ့

- အား ကြိုက်တယ် Hyungအပေါက်လေးက ကျနော့်အရာတွေကိုဆို "ဝင်လာမဆဲတသဲသဲ"ပဲဖြစ်နေရမယ် အဟား

{လျှာတို့လက်ချောင်းတို့ကိုပြောတာ😅}

- အင်း အဲ့လိုပဲဖြစ်မှာ အာ့ မွှေ မွေပေးအုံး ဟင့်မ့်

- အဟား ဒီလိုလေးလား အင့်မ်

ဆောင့်နေရာကနေ ထယ်ပြောသလိုလေးမွှေပေးနေလိုက်တော့ သူ့အချောင်းကြီးထယ့်အူနံရံတွေကို ပွတ်တိုက်ကာအထဲမှာဝှေ့ရမ်းနေတော့သည်...

ထို့နောက် ထယ့်ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို သူ့ပခုံးပေါ်တင်ကာ ခြေထောက်တွေကိုကိုင်ရင်းနဲ့ပင် တဖန်ဆောင့်ချက်တွေကို ပြန်ကာစတင်တော့သည်...အဆတစ်ရာလောက်မြန်လာတဲ့ jungkookဆောင့်ချက်တွေကြောင့် ထယ့်မှာနတ်ပြည်ရောက်မတတ်...

- အာ့ အာ့ ကောင်း နေပြီ kook အာ့

- ကျစ် ရှီးး ကျပ်သိပ်သိပ်လေးက သိပ်ဆွဲဆောင်တာကွာ အား အင့် အင့်မ်

သူတစ်ချက်တစ်ချက်ဆောင့်ရင် အစာအိမ်ကိုပါလာလာထိနေသည်မို့ ထယ့်မှာအောင့်တက်သွားသည့်ကြားက သာယာနေပြန်သည်...

- အင်းမ် kookie အာ့

- ဟား shit!! F**kလို့ကောင်းလိုက်တဲ့ အပေါက်လေး အဟက်

အသည်းအသန်ညီးကာ လူးလွန့်နေတဲ့ ထယ့်ကိုလက်တွေကနေဆွဲကိုင်ပြီး ပခုံးထက်ချိတ်တွယ်စေရင်း သူကထယ့်ကိုယ်လေးကို ဖက်ကာဆက်ဆောင့်သည်...

- အာ့ အာ့ Kook အရမ်းမြန် အဟင့်မ်

jungkookကတော့ ထယ့်စကားတွေကို နားမဝင်...မြန်လွန်းတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေနဲ့သာ ရှေ့ဆက်လို့နေသည်...

{ငါ့ထယ်တော့ ကွဲပြဲကုန်ပါပြီဗျာ😣}

ထယ်ကတော့ အရမ်းနာလာသည်မို့ ပြေလိုပြေညား jungkookရဲ့ ပခုံးသားတွေကိုသာကုန်းကိုက်ရင်း ဝှီးချဲနဲ့သူ့ပုံရိပ်လေးကိုသာ ပြေးမြင်ယောင်နေမိတော့သည်...သူ့ပခုံးတွေကို ဖိကိုက်လာတဲ့ထယ့်ကြောင့် ထယ်သိပ်အဆင်မပြေဖြစ်နေတာကို jungkookရိပ်မိသည်...

ထို့ကြောင့် သူဆောင့်နေတာကိုရပ်ပစ်လိုက်သည်...ရုတ်တရတ်ကြီးရပ်သွားတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကြောင့်ထယ် jungkookပခုံးကိုကိုက်ထားရာက လွှတ်လိုက်ပြီး

- ဘာ ဘာဖြစ်လို့လဲဟင် kook?

- Hyung နာရင် ကျနော်ရှေ့မဆက်တော့ဘူး

- အဟင့် နာတယ် မင်းအရှိန်ပျက်မှာဆိုးလို့ မပြောတာ အီးဟီး

ထိုသို့ပြောရင်း ကလေးတစ်ယောက်လိုအော်ငိုလာတဲ့ သူ့hyungပေါက်ကိုကြည့်ပြီး jungkookရယ်ချင်လာသည်...သို့ပေမယ့် ရယ်လိုက်ရင် ပိုဆိုးမှာကိုကြောက်သည်မို့ ထိုစိတ်ကိုထိန်းချုပ်ကာ ထယ့်ကိုယ်လုံးလေးကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး

- Hyungရယ် အဲ့မှာ သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းနေလိုက်ဗျာ

- အဟင့် မောတယ် အိပ်တော့မယ် ချော့သိပ်

- ဟင် မရပ်မနားဆောင့်ပေးနေရတာ ကျနော်လေ

- အဲ့ဒါကြောင့် ဘယ်သူကဆောင့်ခိုင်းလို့လဲလို့ ဟွန်း

သူပြောထားတာတွေလည်း အကုန်မေ့...ဘယ်လိုတောင် ကလေးဆန်ပြီးချစ်ဖို့ကောင်းရတာလဲ...

- ဟုတ်ပါပြီ Hyungအိပ် ကျနော်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးမယ်

- ဟင့်အင်း အရင်ချော့သိပ် ပြီးမှသန့်ရှင်းရေးလုပ်

- အင်းပါဗျာ သဘော သဘောနော် ဟုတ်ပြီလား

- ဟီး

ဤသို့နှင့် ယုန်ဆိုးကြီးjungkookလည်းကျားပေါက်လေး ထယ်ထယ့်စိတ်တိုင်းကျခေါင်းလေးကိုပွတ်သပ်ပေးကာ သီချင်းလေးညည်းရင်းချော့သိပ်ပေးပြီးမှ ထယ့်ကိုကောသူ့ကိုယ်သူပါ သန့်ရှင်းပြီး တူတူအိပ်စက်တော့သည်...မအိပ်ခင် Goodnight kissလေးကတော့ မပါမဖြစ်ပေါ့ဗျာ....

အပြင်ဘက်hyungတွေကတော့ teahyungပြန်လာနိုးပြန်လာနိုးနဲ့မျှော်နေပေမယ့် အရိပ်အယောင်တောင်ပြန်မတွေ့ရတော့တဲ့ taehyungကြောင့် အလုံးစုံကိုနားလည်ကာ ဟင်းချနိုင်တော့သည်...

>>>>>>>>

ကျနော်တကယ်ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့readerလေးတွေကိုရရှိထားတာပဲ😊

မနေ့က တကယ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..

တစ်ယောက်ချင်းစီရဲ့စကားတိုင်းက ကျနော့်ကိုအားဖြစ်စေတာမို့🤗💜

>>>>>>>>

Zawgyi

stageေပၚကဆင္းခါနီး ARMYေတြကို လက္ေျမာက္ကာ ႏႈတ္ဆက္ေနတဲ့ Teahyungကို jungkookဘုၾကည့္ၾကည့္ေနသည္....

မ်က္ႏွာက ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ၿပဳံးေနရတာလဲ?

ၿပီးေတာ့ အကၤ်ီက

Jungkook စိတ္ပ်က္သြားသည္...

မ်က္ႏွာပါသိသိသာသာ ပ်က္သြားသည္...

taehyungကေတာ့ ARMYေတြကို ခ်ိဳသာတဲ့အၿပဳံးေတြနဲ႕ လက္ျပကာႏႈတ္ဆက္ေနဆဲ...ထိုအခ်င္းအရာကို ရိပ္မိတဲ့Hobiက ထယ့္နားမသိမသာကပ္ကာ ၾကားယုံမွ်သာၾကားေအာင့္ တိုးတိုးေလး

- taehyungေရ သတိေလးထားအုံး...မင္းအဝတ္အစားေၾကာင့္ jungkookရာသီဥတုအေျခအေနမေကာင္းဘူး

- ဟမ္ က်ေနာ့္ အဝတ္အစား?

Hobi hyungေျပာတဲ့ သူ႕အဝတ္အစားေတြကို ျပန္ငုံ႕ၾကည့္လိုက္သည္...ဝတ္ထားတာပုံမွန္ပါပဲ ရင္ဘက္က နည္းနည္းေလးဟေနတာကလြဲရင္...ေအာ္ ဒါေၾကာင့္ကိုး...

taehyungၿပဳံးစိစိနဲ႕ jungkookကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ဟိုကအူတိုေနတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႕ ရႈံ႕မဲ့ေနသည္...Stageေပၚမွာေတာင္ လိုက္သဝန္တိုေနတာ ဘယ္လိုေလးလဲ...?

ေလာေလာဆယ္ေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ပဲဆက္ေဆာင္ကာ Hobi hyungေျပာသလို stageေအာက္ေရာက္မွပဲ လိုက္ေခ်ာ့ေတာ့မယ္ေပါ့ေလ...

ဒါေပမယ့္ သူထင္ထားသေလာက္မလြယ္ခဲ့ပါဘူး...stageေပၚက ဆင္းဆင္းခ်င္း jungkookတစ္ေယာက္ steffေတြကိုေတာင္ မေစာင့္ေတာ့ဘဲအခန္းထဲတန္းဝင္သြားသည္...

- ကဲ ကိုယ္ေတာ္ေရ လိုက္သာေခ်ာ့ေတာ့ ဟိုကတကယ္ႀကီး စိတ္ဆိုးေနပုံပဲ

Jin hyungက အနားကပ္ကာ ထယ့္ကိုခပ္ေငါက္ေငါက္ေျပာသည္...

- အဲ အခန္းထဲက ျပန္မထြက္လာေတာ့ဘူးဆိုရင္လည္း အဟဲဟဲ စိတ္မပူပါနဲ႕ ပီဒီႀကီးကို ငါတို႔ၾကည့္ေျပာထားေပးပါ့မယ္

- ပင္ပန္းေနလို႔ ေစာေစာစီးစီးအပန္းေျဖၿပီး နားေနတာပါလို႔ေလ ဟီး

Hobiနဲ႕Jiminက တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္နဲ႕ ထယ့္ကိုမရွက္ရွက္ေအာင္စေနသည္...yoongiနဲ႕namjoonကေတာ့ ဘာမွဝင္မေျပာ...သူတို႔အေျခအေနကိုၾကည့္ရင္း ခပ္ရဲ႕ရဲ႕သာရယ္ေနေလရဲ႕...

ထယ္ကေတာ့ သူတို႔စကားနဲ႕အမူအရာေတြေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလးနီျမန္းလာကာ ရွက္လာသည္မို႔ ခပ္ျမန္ျမန္ပင္သူတို႔ေရွ႕မွထြက္လာခဲ့သည္...

ဤသည္ကိုေတာင္jiminက ေနာက္ကေန

- ေဟ်ာင့္ သိပ္အက်ယ္ႀကီးမေအာ္နဲ႕ေနာ္ ငါတို႔အကုန္ၾကားရတယ္ ဟဲဟဲ

ဆိုၿပီး အသံၿပဲႀကီးနဲလွမ္းေအာ္လိုက္ေသးသည္...ထယ့္ခမ်ာ ရွက္လြန္းလို႔ေလ ဒီပတ္က်ိမင္းတစ္ေယာက္နဲ႕ ေသသာေသလိုက္ခ်င္တယ္....

အခန္းတံခါးကိုဖြင့္ဖို႔လက္လွမ္းလိုက္ေပမယ့္ တဝက္တပ်က္နဲ႕တင္ တုံဆိုင္းသြားသည္...ရင္ခုန္သံေတြျမန္ေနလြန္းလို႔ အထဲဝင္သင့္လား မဝင္သင့္ဘူးလား ေတြေဝေနမိသည္..

ေနာက္ဆုံး စိတ္ဆုံးျဖတ္ကာ တံခါးဘုသီးေလးကိုလွည့္ၿပီး အခန္းထဲတိတ္တိတ္ေလးဝင္သြားခဲ့သည္...သို႔ေပမယ့္ jungkookကိုမေတြ႕ ...တစ္ခန္းလုံး လိုက္ၾကည့္ေနေပမယ့္ jungkookရဲ႕အရိပ္အေယာင္ကိုမေတြ႕ရ...

- ဟမ္ သူက ဒီမွာရွိေနရမွေလ အခုဘယ္ေရာက္ အင့္

ေနာက္ကေနသိုင္းဖက္လာတဲ့လက္တစ္စုံေၾကာင့္ ထယ့္ရင္ေတြအတိုင္းအဆမသိခုန္သြားရသည္...သူ႕ေနာက္ေက်ာနဲ႕ပူးကပ္လာတဲ့ရင္ခြင္က်ယ္ဟာ သူျမတ္နိုးရာ...

- ဘယ္သူ႕ကိုရွာေနတာလဲ?

- ဟို....

ႏႈတ္ကေမးေနရင္း လက္တို႔ကခါးကိုဖက္ထားရာကေန အကၤ်ီေအာင္တိုလွ်ိုးဝင္ေရာက္သည္...

- Hyung က်ေနာ္ေမးေနတယ္ေလ

လက္တို႔က ရင္ဘက္တစ္ေလ်ာက္ပြတ္သပ္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းတို႔က ထယ့္နားေလးကိုဖြဖြေလးနမ္းရွိုက္ကာ လွ်ာနဲ႕လိုက္လ်က္ေနသည္...

- အင့္မ့္ ယား ယားတယ္ လႊတ္

- Stageေပၚမွာ ရွိေနတုန္းကေတာ့ မေတြးမိဘူးလား ဟမ္?

- အာ့

သူ႕နို႔သီးေလးကို လက္သည္းနဲ႕ဆြဲစိတ္လိုက္တာေၾကာင့္ ထယ္အာ့ခနဲ အသံထြက္သြားသည္..

- Hyungေမ့ေနတာလား Hyungရဲ႕ ဒီအစိတ္အပိုင္းေတြကို က်ေနာ္တစ္ေယာက္ပဲျမင္ခြင့္ရွိတယ္ဆိုတာ

အကၤ်ီၾကယ္သီးေတြကို တစ္လုံးခ်င္းစီျဖဳတ္ရင္း ဂုတ္သားကိုကိုက္ကာ ေမးလာတာေၾကာင့္ ထယ့္စိတ္အစဥ္ဟာ လမ္းေပ်ာက္ေနရသည္...

ေစြ႕ခနဲေပြ႕ခ်ီခံလိုက္ရတဲ့ ထယ့္ကိုယ္လုံးေလးဟာ jungkookရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးထဲမွာနစ္ျမဳပ္လို႔...ေျခေထာက္ေတြကို ခါးထက္ခ်ိတ္ေစၿပီး ထယ့္ကိုနံရံမွာကပ္ရင္း ထယ့္ႏႈတ္ခမ္းႏုႏုေပၚ အနမ္းၾကမ္းတို႔ေႁခြေတာ့သည္...

သူအဆက္မျပတ္နမ္းရွိုက္ေနသည္မွာ ထယ့္ကိုအသက္ရႈခြင့္ေလးေတာင္မေပး...ေတာ္ေတာ္ၾကာသည္အထိ ႏႈတ္ခမ္းကိုအလႊတ္မေပးေတာ့ ထယ္အသက္ရႈက်ပ္လာသည္...

- အြမ့္ အြင္းမ္မ္ ဟင့္!

ရင္ဘက္ကို သူ႕လက္ေလးတြန္းေတာ့လည္းမရ...အတင္းဖိကပ္ကာစုပ္ယူေနတဲ့ jungkookေၾကာင့္ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေလးဟာ နီနီဖူးဖူးေလးျဖစ္လာရသည္...ေနာက္ဆုံး ရင္ဘက္ကိုလက္သီးစုပ္ေလးေတြနဲ႕ ထုရင္းအတင္းတြန္းလႊတ္ေတာ့မွ jungkookရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြ ဖယ္ခြာသြားသည္...

- ဟင္းမ္ ဟင္းမ္ ဟား

ႏွာေခါင္းနဲ႕ေတာင္အသက္ရႉတာမဝလို႔ ပါးစပ္ေလးဟစိဟစိလုပ္ကာ ေလကိုရႉသြင္းေနရသည့္ ထယ့္အျဖစ္...

- Hyung က်ေတာ့္ကို ေၾကာက္လား

ဘာမွျပန္မေျဖဘဲ မ်က္ဝန္းေလးပင့္ကာ႐ႊန္း႐ႊန္းစားစားျပန္ၾကည့္လာတဲ့ ထယ့္ပုံစံေလးက jungkookရဲ႕ စိတ္ကိုစိန္ေခၚေနသေယာင္...

ယခု ထယ့္ပုံစံေလးေၾကာင့္ Jungkookအလ်င္စလိုျဖစ္သြားပုံရသည္...ခ်က္ခ်င္းပင္ ထယ့္ကိုယ္လုံးေလးကိုခ်ီကာ အိပ္ယာေပၚတင္လိုက္သည္...

အကၤ်ီၾကယ္သီးေလးေတြက ျပဳတ္ေနသည္မို႔

ထယ့္ရင္ဘက္နဲ႕ဗိုက္သားတစ္ခုလုံးကိုJungkookျမင္ေနရသည္...ပန္းႏုေရာင္ ပြင့္ခ်ပ္ေလးႏွစ္ခုကိုျမင္ေတာ့ jungkookစိတ္ေတြမထိန္းနိုင္ေတာ့ေခ်...

ထယ့္ရင္ဘက္အႏွံ႕လွ်ာနဲ႕လိုက္ယ်က္ေနတဲ့ jungkook...ထယ့္ခ်ယ္ရီသီးေလးေတြကို မစုပ္ေပးဘဲ လွ်ာနဲ႕လ်က္ေနသည္က ထယ့္စိတ္ေတြကိုမယိုးမယြျဖစ္ေစသည္...

jungkookဆံသားေလးေတြကို ေျဖးေျဖးေလး ပြတ္သပ္ၿပီး ၿငိမ္ေနတဲ့ထယ့္ကို jungkookေမာ့ၾကည့္လိုက္စဥ္ ႏွစ္ဦးသားအၾကည့္တို႔ဆုံစိုက္သြားသည္...

ထပ္မံထပ္တူက်သြားျပန္ေသာ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္စုံ...ဒီတစ္ေခါက္အနမ္းေတြကေတာ့ ႏူးညံ့သည္...ၾကင္နာမႈယုယမႈအျပည့္ျဖင့္...ခ်စ္ျခင္းတရားဆိုတဲ့ အရာလည္းပါလိမ့္မည္ေပါ့...

နမ္းရွိုက္ေနရင္းနဲ႕ပင္ ဆြဲခြာခံလိုက္ရတဲ့ အဝတ္ဆတို႔ဟာ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာျပားျပားဝပ္ကာ...

- Hyung က်ေနာ္ထည့္မယ္ေနာ္

- အင္း

ေျဖးေျဖးေလးပင္ဝင္လာတဲ့ jungkookရဲ႕ ညီေလးေၾကာင့္ ထယ့္မ်က္လုံးေတြအလိုလိုေမွးစင္းသြားရသည္...

- အိုး ႏြေးေထြးၿပီးစီးပိုင္ေနတာပဲ အာ့

- ဟင့္ အင္းမ္

- အိုးဝို ဒီေနရာအထိေတာင္ဝင္သြားတာလား

ထယ့္ဗိုက္ကိုလက္ညိုးေလးနဲ႕ေထာက္ကာ ေမးလိုက္တဲ့Jungkook...

- မ မဖိနဲ႕

- ဟမ္ ဘာေျပာလိုက္တာလဲ Hyung

- ဟင့္ မဖိနဲ႕လို႔ နာတယ္ အာ့

ထယ္က ထိုသို႔ေျပာေတာ့ Jungkookက ပိုဖိလိုက္သည္...မ်က္ႏွာထက္မွာလည္း လူမဆန္ယုတ္မာတဲ့အၿပဳံးမ်ိဳးနဲ႕...

ထယ့္နည္းနည္းလန့္မိသြားသည္...မ မဟုတ္မွ ငါ့ကိုဝွီးခ်ဲနဲ႕သြားလာရေအာင္ လုပ္ေတာ့မွာေတာ့မဟုတ္ဘူးမလား...?

ထယ့္အေတြးေတြ တကယ္ပင္မွန္ေတၿပီလားမသိ...ေျဖာင္းခနဲဆိုသလို လက္ဝါးတစ္စုံက ထယ့္တင္ပါးေပၚခပ္ဆတ္ဆတ္က်ေရာက္လာသည္...

- အာ့ jungkook

- အင္း အဲ့လိုေလးညီး က်ယ္က်ယ္ေလးညီးေပး ဟက္

ထိုသို႔ေျပာရင္း လႈပ္ရွားလာတဲ့jungkookရဲ႕ေအာက္ပိုင္းေတြ...ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျမန္သလို လက္ေတြကလည္း သူ႕တင္ပါးေပၚမွာတဖက္ဖက္နဲ႕ အဆက္မပ်က္ေခ်...

- ဖက္ ဖက္ ေျဖာင္း! ႀကိဳက္လား ဟမ္?

- အမ္း ႀကိဳက္တယ္ ေဆာင့္ေပး အာ့ ငါ့ဟာကြဲသြားလည္း အာ့ ဂ႐ုမစိုက္နဲ႕

- အား ႀကိဳက္တယ္ Hyungအေပါက္ေလးက က်ေနာ့္အရာေတြကိုဆို "ဝင္လာမဆဲတသဲသဲ"ပဲျဖစ္ေနရမယ္ အဟား

{လွ်ာတို႔လက္ေခ်ာင္းတို႔ကိုေျပာတာ😅}

- အင္း အဲ့လိုပဲျဖစ္မွာ အာ့ ေမႊ ေမြေပးအုံး ဟင့္မ့္

- အဟား ဒီလိုေလးလား အင့္မ္

ေဆာင့္ေနရာကေန ထယ္ေျပာသလိုေလးေမႊေပးေနလိုက္ေတာ့ သူ႕အေခ်ာင္းႀကီးထယ့္အူနံရံေတြကို ပြတ္တိုက္ကာအထဲမွာေဝွ႕ရမ္းေနေတာ့သည္...

ထို႔ေနာက္ ထယ့္ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို သူ႕ပခုံးေပၚတင္ကာ ေျခေထာက္ေတြကိုကိုင္ရင္းနဲ႕ပင္ တဖန္ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို ျပန္ကာစတင္ေတာ့သည္...အဆတစ္ရာေလာက္ျမန္လာတဲ့ jungkookေဆာင့္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ထယ့္မွာနတ္ျပည္ေရာက္မတတ္...

- အာ့ အာ့ ေကာင္း ေနၿပီ kook အာ့

- က်စ္ ရွီးး က်ပ္သိပ္သိပ္ေလးက သိပ္ဆြဲေဆာင္တာကြာ အား အင့္ အင့္မ္

သူတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ေဆာင့္ရင္ အစာအိမ္ကိုပါလာလာထိေနသည္မို႔ ထယ့္မွာေအာင့္တက္သြားသည့္ၾကားက သာယာေနျပန္သည္...

- အင္းမ္ kookie အာ့

- ဟား shit!! F**kလို႔ေကာင္းလိုက္တဲ့ အေပါက္ေလး အဟက္

အသည္းအသန္ညီးကာ လူးလြန့္ေနတဲ့ ထယ့္ကိုလက္ေတြကေနဆြဲကိုင္ၿပီး ပခုံးထက္ခ်ိတ္တြယ္ေစရင္း သူကထယ့္ကိုယ္ေလးကို ဖက္ကာဆက္ေဆာင့္သည္...

- အာ့ အာ့ Kook အရမ္းျမန္ အဟင့္မ္

jungkookကေတာ့ ထယ့္စကားေတြကို နားမဝင္...ျမန္လြန္းတဲ့ ေဆာင့္ခ်က္ေတြနဲ႕သာ ေရွ႕ဆက္လို႔ေနသည္...

{ငါ့ထယ္ေတာ့ ကြဲၿပဲကုန္ပါၿပီဗ်ာ😣}

ထယ္ကေတာ့ အရမ္းနာလာသည္မို႔ ေျပလိုေျပညား jungkookရဲ႕ ပခုံးသားေတြကိုသာကုန္းကိုက္ရင္း ဝွီးခ်ဲနဲ႕သူ႕ပုံရိပ္ေလးကိုသာ ေျပးျမင္ေယာင္ေနမိေတာ့သည္...သူ႕ပခုံးေတြကို ဖိကိုက္လာတဲ့ထယ့္ေၾကာင့္ ထယ္သိပ္အဆင္မေျပျဖစ္ေနတာကို jungkookရိပ္မိသည္...

ထို႔ေၾကာင့္ သူေဆာင့္ေနတာကိုရပ္ပစ္လိုက္သည္...႐ုတ္တရတ္ႀကီးရပ္သြားတဲ့ ေဆာင့္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ထယ္ jungkookပခုံးကိုကိုက္ထားရာက လႊတ္လိုက္ၿပီး

- ဘာ ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္ kook?

- Hyung နာရင္ က်ေနာ္ေရွ႕မဆက္ေတာ့ဘူး

- အဟင့္ နာတယ္ မင္းအရွိန္ပ်က္မွာဆိုးလို႔ မေျပာတာ အီးဟီး

ထိုသို႔ေျပာရင္း ကေလးတစ္ေယာက္လိုေအာ္ငိုလာတဲ့ သူ႕hyungေပါက္ကိုၾကည့္ၿပီး jungkookရယ္ခ်င္လာသည္...သို႔ေပမယ့္ ရယ္လိုက္ရင္ ပိုဆိုးမွာကိုေၾကာက္သည္မို႔ ထိုစိတ္ကိုထိန္းခ်ဳပ္ကာ ထယ့္ကိုယ္လုံးေလးကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ၿပီး

- Hyungရယ္ အဲ့မွာ သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနလိုက္ဗ်ာ

- အဟင့္ ေမာတယ္ အိပ္ေတာ့မယ္ ေခ်ာ့သိပ္

- ဟင္ မရပ္မနားေဆာင့္ေပးေနရတာ က်ေနာ္ေလ

- အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူကေဆာင့္ခိုင္းလို႔လဲလို႔ ဟြန္း

သူေျပာထားတာေတြလည္း အကုန္ေမ့...ဘယ္လိုေတာင္ ကေလးဆန္ၿပီးခ်စ္ဖို႔ေကာင္းရတာလဲ...

- ဟုတ္ပါၿပီ Hyungအိပ္ က်ေနာ္သန့္ရွင္းေရးလုပ္ေပးမယ္

- ဟင့္အင္း အရင္ေခ်ာ့သိပ္ ၿပီးမွသန့္ရွင္းေရးလုပ္

- အင္းပါဗ်ာ သေဘာ သေဘာေနာ္ ဟုတ္ၿပီလား

- ဟီး

ဤသို႔ႏွင့္ ယုန္ဆိုးႀကီးjungkookလည္းက်ားေပါက္ေလး ထယ္ထယ့္စိတ္တိုင္းက်ေခါင္းေလးကိုပြတ္သပ္ေပးကာ သီခ်င္းေလးညည္းရင္းေခ်ာ့သိပ္ေပးၿပီးမွ ထယ့္ကိုေကာသူ႕ကိုယ္သူပါ သန့္ရွင္းၿပီး တူတူအိပ္စက္ေတာ့သည္...မအိပ္ခင္ Goodnight kissေလးကေတာ့ မပါမျဖစ္ေပါ့ဗ်ာ....

အျပင္ဘက္hyungေတြကေတာ့ teahyungျပန္လာနိုးျပန္လာနိုးနဲ႕ေမွ်ာ္ေနေပမယ့္ အရိပ္အေယာင္ေတာင္ျပန္မေတြ႕ရေတာ့တဲ့ taehyungေၾကာင့္ အလုံးစုံကိုနားလည္ကာ ဟင္းခ်နိဳင္ေတာ့သည္...

>>>>>>>>

က်ေနာ္တကယ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့readerေလးေတြကိုရရွိထားတာပဲ😊

မေန႕က တကယ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..

တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕စကားတိုင္းက က်ေနာ့္ကိုအားျဖစ္ေစတာမို႔

>>>>>>>>

Share This Chapter