Chapter Two

FTMBD

Parang patay na taong nakahilata ako ngayon sa malambot na kama, nakatulala sa kisame ng silid kung nasaan ako ngayon. Madilim dito sa loob ngunit malinaw ang alaala na pumapasok sa aking utak sa mga oras na ito.

The only thing that was running on my mind right now was the first question I had after the realiztion struck me like lightning yesterday.

“Why the fuck it has to be Dulcinea Cosette Cromwell out of all the characters?” inis kong tanong, parang baliw na kinakausap ang sarili.

Not that I don't like it. I like to be a villain in someone's love story, because love life is something I didn't experience back then.

Nagtataka lang ako kung bakit sa dinami-daming karakter sa nobelang 'to, sa katawang ito pa talaga napunta ang maganda kong kaluluwa.

Puwede namang sa female lead nalang. O kaya sa main villainess. Bakit dito sa pa sidekick lamang?!

Mukha ba akong ganoon kababa sa paningin mo, Lord? Like, I can be more than this, right?

Kahapon ko pa napagtagpi-tagpi ang lahat. That I've really died after being bomb and transmigrated my soul inside this hopeless human being.

Screw the person whoever it is that brought my soul inside this fuck-up novel. Be it the God or Lucifer, screw them!

Aish no. God has nothing to do with this. Kahit naman demonyo ako may takot parin naman ako sa Diyos.

'Oh, 'di ba? Saan kayo makakakilala ng kagaya kong proud sa pagiging demonyo pero may takot parin sa Itaas? Bunak, ako lang ang ganito! The only one.'

Tinakpan ko ng unan ang mukha ko para sumigaw because of frustration. Piste naman. Feeling ko mental hospital na ang bagsak ko nito sa mga susunod na araw. Nababaliw na ako dito!

Sa dami ba namang pumapasok na imahe sa utak ko na nagpapasakit sa aking ulo, tapos sumabay pa ang mga realizations ko sa buhay, siguradong mamaya din ay sabog na naman ang utak na 'to.

Kanina ko lang naisip na totoo nga talagang nangyayari ang ganito.

Nakakakilabot kung iisipin kasi sa totoo lang I am not a fan of this phenomenon. Naniniwala naman akong may mga kaluluwa ang mga tao that can actually change body to another.

But this phenomenon isn't really supported by science. And as a "bookworm" person na only sa mga facts and legit sources lang nabubuhay, hindi ako naniniwala na nangyayari nga ang ganito sa totoong buhay.

Not until I experienced it now.

Sa totoo lang, hindi pa ako handa na mawala sa mundo. Hindi pa ako handa na iwan ang mga mahal ko sa buhay. Sino nalang ang mag-aalaga kina mommy at daddy ngayong wala na ako? Nag-iisang anak pa naman ako.

Pero what can a mere soul like mine do, right? Ika nga ng ilan, we can't hold something forever. Nothing is permanent in this cruel world.

I knew I can't hold my life forever, because in the first place hiram lang naman talaga ang mga buhay ng bawat isang tao sa mundo. Time will come that God will get it back.

And the time for me had already come. Iyon nga lang, binawi ang buhay ko sa masakit na paraan. Napapaisip tuloy ako ngayon kung paano ako ililibing nina mommy gayong baka nga wala narin ang ashes ko.

'At bakit ka naman nag-iisip ng ganiyan, bruha? Dapat nga pinoproblema mo ang ashes mo dahil baka dumagdag lamang iyon sa polusyon ng Pilipinas!'

Yah! Pati utak ko'y kinakalaban na ako. Hindi na 'to maganda. I'm going crazy!

Huminga ako ng malalim and tried to focus on the question I wasn't able to answer earlier. Bakit nga ba sa lahat ng karakter ng nobelang 'to, sa sidekick pa ng kontrabida ako napunta?

Did He give me this life with a mission? Kung mayroon ngang mission, ano naman iyon? Sana man lang binigyan muna ako ng warning, 'di ba? Hindi iyong nanggugulat nalang na "Bulaga! Welcome sa bago mong buhay!"

Ano ba naman 'yong sabihan akong "Caution: You will be transmigrated inside a useless character. Please beware," mga gano'n ba. Edi sana nakapaghanda pa ako!

Mabalik ako sa karakter na ito. Kakaunti lamang ang alam ko sa babaeng ito na basi sa nobela. Pero dahil unti-unti ng nagbabalik ang alaala niya sa katawang ito, siguradong makikilala ko din naman ito kalaunan.

So far, let me sort muna kung ano ang alam ko tungkol dito basi sa nobela.

Dulcinea Cosette Cromwell is just a normal person. A normal person with abnormal decisions in life. Anyway, she is a character from the novel titled “Riches.”

Ang nobelang 'to ay nabasa ko noong second year college ako. I just accidentally nudge it sa library, then the novel fell. Nang mabasa ko ang title, bigla akong naenganyo na basahin siya. Out of curiosity lang.

Cosette is not one of the so-called priority characters o iyong mga always mentioned characters sa nobela. Pero puwede siyang tawagin na important character dahil malaki ang ambag ng babaeng ito sa nobela.

Halos lahat ng mga kasamaan ng main villainess sa nobela ay siya ang gumagawa. Take note, ginagawa niya ang lahat ng utos nito ng walang kapalit. Boang, 'di ba?

In short, manika siya ng main villainess at ginagamit siya nito sa kasamaan.

The main villainess was the reason why this hopeless and useless character died in the hands of the male lead. She was used by the main villainess without her knowing it. Despite her being useful to the main villainess, for me she is still useless.

I mean, her intelligence is useless. Matalino nga pero she's stupid and easily fooled. So bakit pa siya sinulat sa libro, in the first place? Walang kuwenta.

But since ako na siya ngayon, siyempre useful na siya. At least hinayaan niyang manahan ang kaluluwa kong maitim ang budhi sa katawan niya, right? I should thank her.

Speaking of, nasaan ba ang kaluluwa ng stupida na 'yon? Sana huwag na muna siyang magpapakita ngayong mainit pa ang ulo ko. Baka masabuyan ko ng asin ang kaluluwa niya kapag nagkataon.

"Dulcinea!"

Napabalikwas ako ng bangon nang makarinig ng malakas na sigaw mula sa labas ng kuwarto ni Dulcinea. Kinamot ko ang aking ulo dahil kilala ko ang matinis na boses na iyon.

Sigurado akong maaga pa ngayon kahit hindi ko na tingnan ang oras. Kaya bakit ang aga niyang mambulabog, huh! Mabuti nalang maaga akong nagising, masama pa naman ako kapag ginigising bigla.

Kunot ang noo kong nilingon ang pinto nang malakas itong nagbukas at niluwa si Magdalena. Galit ang mukha nito na parang handa ng manabunot.

Dahil doon ay tumaas ang kaliwa kong kilay hanggang sa makalapit ito sa aking kama kung saan ako nakaupo.

It's Magdalena Shayne Cromwell, a brat that only wanted attention. Isa sa mga nakakainis na taong nakadaupang palad ni Cosette, ayon sa kaniyang point of view.

Kahapon palang ay iniinis na ako ng babaeng ito. Nagulat pa nga ako sa sarili ko na nakaya kong tapusin ang dinner kasama ang mga kapatid ni Cosette nang wala akong nasasaksak ng kutsilyo ni isa sakanila.

It's an achievement na humaba ang pasensya ko kagabi na akala ko matagal ng nakasemento at hindi na kayang humaba pa. Yehey nalang siguro.

It must be Cosette's attitude. Hindi puwedeng akin iyon dahil mas maiksi pa sa bangs ni Dora ang pasensya ko.

"Where's my freaking red dress?! I knew you stole it, give it back!" galit nitong turan, nanlilisik pa ang mga matang malaki naman na talaga.

Mas lalo namang nagsalubong ang mga kilay ko dahil sa sinabi niya. Anong kalokohan na naman ba itong lumalabas sa bibig ng bruhang 'to?

Palagi nalang talaga nitong ginagawan ng issue si Cosette. Ano bang trip nito at araw-araw niyang bunot si Cosette, huh?

And what would I do with her dress anyway? Sa daming dresses ni Cosette, bakit pa ako magnanakaw ng dress niya? Though hindi ko trip ang ibang mga dresses ni Cosette, mas hindi ko naman trip ang pag-aari na ng iba.

Naaalala ko tuloy iyong last ex ko. Iyon lang ang umabot ng one month sa buhay ko. Hiniwalayan ko ang lalaking iyon dahil nalaman kong may girlfriend pala siya bago naging kami.

Ginawa pa akong kabit ng gago. Dahil sakaniya ay nagkaroon ng eskandalo ang pangalan kong pilit kong pinapalinis sa publiko. Muntik pa nga masira ang pangalan ng Mayor kong ama, mabuti nalang mas magaling sa aktingan ang taong iyon.

Nang malaman ko ang kagaguhan ng aking ex ay siyempre nakaramdam ako ng inis. Inis hindi dahil cheater siya, inis iyon dahil sa kapal ng mukha niyang gawin akong pangalawa!

Sa ganda ko ba nama'y ginawa lamang akong kirida, kabit, mistress, number two?! Like, nasaan ang justice, 'di ba?

Kaya bago ko ito hiniwalayan, I gave him what he deserves. A hard punch— in his pet down there. Ang pangyayari na 'yon ay patunay lamang na hindi ko gusto ang pagmamay-ari na ng iba. Nandidiri ako.

Tinitigan ko ng maigi ang mukha ni Magdalena. Kagabi noong hindi pa ito nagsasalita'y nagagandahan pa ako dito. Maganda naman talaga siya, mula mukha hanggang katawan ay walang tapon.

Iyon nga lang nakakasira sa imahe niya ang kaniyang atittude na sobrang panghe!

Ngayon nga'y ang sarap ng ibalibag ng babaeng 'to. Huminga ako ng malalim para pakalmahin ang sarili. Naiinis ako dito pero mas pipiliin ko na lamang na manahimik hangga't kaya ko.

Mas nakakainis naman kasi talaga kung iisipin kong hahaba pa ang diskusyon namin, especially when the other person doesn't make sense. Tsaka mahilig ako sa hayop, I don't want to abuse an animal.

"I don't know what dress you're looking for, so why are you asking me?" I replied annoyed before crossing my arms and standing in front of her.

Napaatras naman siya. Nahiya yata dahil mas matangkad ako kesa sa kaniya na mas matanda sa akin. Ha!

Malakas na ang loob kong mang-insulto ng height ngayon dahil matangkad naman talaga ako hindi kagaya dati na dugyutin na nga ako ang liit pa ng height. Masakit pero nagkulang talaga ako sa height noong ako pa si Alora.

Bukod sa pinapamukha ko sakaniya ang height difference namin, pinapakita ko din sakaniya kung gaano kalusog ang dalawa kong babies sa harapan. Heh, mahiya naman siya sa kakulangan niya 'no!

'Tigil na, Alora. Para namang hindi ka flat-chested noon. Sa sobrang flat-chested muntik ka pa ngang mag-volunteer na pumalit sa poste ng kuryente noong bumagyo sa lugar ninyo!'

"Don't lie to me! My maid saw you last night sneaking inside my room and went out with a red dress! GIVE IT BACK, YOU THIEF!"

Napapikit ako ng mariin dahil sa tinis ng boses nito at sa laway nitong tumatalsik sa mukha ko. Did she really need to shout like that? Akala ba niya maganda ang boses niyang punyeta siya?

Inis kong hinilamos ang mga palad ko sa aking mukha. Salamat sa laway niya, hindi na ako maghihilamos mamaya.

Is this woman really twenty-two years old? Wala siyang point kausap. Mas may point pa siguro kausap iyong aso na si Summer kesa sa babaeng 'to.

Also, if she's really mature, she wouldn't accuse someone without proof. It would have been better if she talked to me nicely. Her behavior just made me realize how childish she is.

Magkapatid nga ang babaeng ito at si Cosette, parehas mga isip-bata.

I sighed. Walang patutunguhan kung magpapaliwanag pa ako. I don't even have a reason to explain though. Wala pa naman kasi akong ginagawa.

Pero 'pag ako may gawin na, they should prepare. Hindi lamang kasing babaw ng pagnanakaw ng walang kuwentang bagay ang gagawin ko.

"Believe what you want to believe, I don't give a fucking care," nabuburyo kong sabi. I was about to leave when she grabbed my right arm tightly. I looked at her with a scowl.

This pest just wouldn't leave me alone. Kaunti nalang masusuntok ko na talaga ang piste na 'to. Kulang pa naman ako sa tulog at kapag ganito ang estado ko ay nananapak talaga ako.

Her lips rose up into a smirk. "I believe it. You know why? Because you probably heard that the Young Master whom you have a crush with gifted me that dress. You are jealous! I am not shocked to hear that you stole my dress anyway. Isn't your mother a thief too? That's why she was killed and you were left here under my fathers care. Poor you, sa lahat ba naman ng namana, eh, iyong pagiging magnanakaw pa," tuloy-tuloy na sabi nito.

Ang kaninang bored kong ekspresyon ay napalitan ng pagkaseryoso. Hindi ko kilala ang mommy ni Cosette na tinutukoy ng pisteng 'to, but base sa alaala nito'y she is close to her.

Kinuyom ko ang mga kamao para pigilan ang sarili kong makasapak ng hayop. Biglang kasing nangati ang kamao ko at parang gustong manakit.

'Suntukan nalang tayo, Magdalena, oh! Boang man diay ka!' is what I wanted to say but I keep my mouth shut. Ayaw ko ngang sayangin ang laway ko para sa basurang kagaya niya.

Ano namang pakialam ko sa Young Master na sinasabi niya? Kahit bigyan pa siya ng taong 'yon ng isang buong boutique ay wala akong pakialam.

When she saw my reaction, her smirk became bigger. She seems like a brat who just got what she wanted by talking shit. Nakakairita.

Malakas niyang binalibag ang braso ko na para bang diring-diri siyang nahawakan niya ako. The audacity?! Dapat nga ako ang mandiri sa aming dalawa.

"Maids! Get in here and find my dress in this thief's closet! I'm pretty sure she hid it somewhere in her room!" malakas nitong sigaw dahilan upang magsipasok ang anim niyang maid.

But before they could start rummaging through my things, a loud gunshot echoed in their ears, causing them to come to a halt.

Their eyes grew bigger when one of the maids fell down. Lying on the floor lifelessly with a bullet hole in her head, and bathed in her own blood.

It took them a few hours to register what had happened before they all turned to look at me in unison. The maids' faces, including Magdalena's went pale when they saw me.

I don't know why but earlier when I noticed that they were about to walk over to intervene in my belongings, a memory I was attempting to forget came flooding back.

That memory triggered me, causing me to quickly move to get the gun at the back of the lampshade before returning to where I was standing earlier.

Ang memory na iyon ay nagmumula sa akin mismo. It takes me back to what happened during my high school days. I was in year eight when I became closer to her, my best friend. She was younger than me and grade seven siya noong naging close kaming dalawa.

One day, we decided to have an overnight stay sa bahay ng kakilala ko. Ayaw pa sana niya, but I eventually persuaded her. And that was my biggest mistake in life.

She died that night. Pinasok ng magnanakaw ang bahay ng kakilala ko at dahil palaban ang kaibigan kong iyon, siya ang napurahan ng sobra sa pangyayaring iyon.

Simula noon, hate na hate ko na ang mga magnanakaw. Ayaw ko sakanila. Kung puwede ko lamang patayin silang lahat. My mom told me that not all thieves are bad, but it doesn't stop me from hating all of them.

Standing still and wearing my stoic expression, I look up at them. I stare at their eyes one by one while my hand is still up where I hold the gun.

Mabilis kong naiputok muli ang baril. The rush of adrenaline pushed me to fire the gun once again and kill a second maid. The maid was about to shoot me with her gun!

Sumunod sa tunog ng baril ay ang matinis na sigaw na nagmumula kay Magdalena.

Nagkagulo sa loob ng aking kuwarto nang pumasok ang maraming guards together with Cosette's brothers. Unang bumaba ang tingin nila sa dalawang maids na nakahandusay sa sahig bago umangat ang tingin sa akin.

I don't want to cause a scene gayong naga-adjust pa ako sa bagong buhay kong ito. But Magdalena is getting on my nerves. Next time she steps inside my room, I'll shoot the gun towards her.

"What the fuck is this again, Dulcinea?" tanong ng isa sa bagong dating na kapatid ni Cosette habang may galit sa mga mata. Nilapitan nito si Magdalena na nakaupo na ngayon sa sahig at nakatakip ang dalawang palad sa kaniyang tenga. "You know that Magdalena has a heart problem, yet you fired a gun!"

Tumaas ang kilay ko. Nakita ko pa ang pagngisi ng bruha. Ang saya niya talaga sa tuwing pinaparamdam niya kay Cosette na kakampi niya ang lahat habang walang sino ang nais na maniwala kay Cosette.

Magdalena is a genuine snotty little bitch. Two-faced harlot and a pathetic loser. She is a perfect example of a mistake. I don't even know why people still believed her.

Her schemes are so childish that even an unintelligent person like me can see through them.

This world is full of fools, I guess.

∞∞∞∞∞

📖📌 Hello, folks! If ever na may mabasa kayong typos or grammatical errors, you can kindly comment it down and I'll try na ayusin kaagad. Thank you, mwaps! (⁠ ⁠˘⁠ ⁠³⁠˘⁠)⁠♥