Chapter 42

Rhainne Jhammira Alethea Lopez

____

I was still shocked ng malaman ko sakanila kahapon na I was not with myself for 5 months. Akala ko talaga ay isang linggo lang iyon.

Yes I already accepted it....but it still hurts. Effective pala ang pagkakausap sakin nung psychiatrist even though I didn't answered her. Yes I'm aware of it. Hindi lang ako aware na limang buwan na iyon. If you're asking she's giving me a medicine, why? because of those fcking nightmare who's been bothering me!

Masakit parin pag naaalala ko kung paano niya ako ipagtabuyan at tawaging killer. Pero sabi nga sa kanta let go and just be free.

But how does it work?

Paano magle-let go sa mga bagay na yon? When that day everything changed, lahat ng meron ako nawala.

"Ryleigh!" sigaw ng katabi ko, kaya napagitla ako sa gulat.

Gosh this past few day pabago bago ang mood niya pero kadalasan ay galit—galit kay Mom. I don't know why she's always mad at her.

"W-what is it love?" kinakabahang tanong ni Mom

"I want a watermelon" parang batang sagot naman ni Mama

Gosh, watermelon lang pala ang gusto niya pero kung makasigaw siya akala mo may nangyaring hindi maganda?!

"Okay, I'll get it sa fridge" Mom was about to walk when Mama says something that nade her stop

"I want the color pink. Color pink na watermelon" I mentally facepalm

The heck? Daig niya pa ang naglilihi.

"B-but walang ganon sa fridge mahal ko" nauutal na turan ni Mom

Yana was in Philippines. She's studying there at hectic rin ang schedule niya kaya hindi siya nakakapunta rito.

And for me I don't have any plan on going back to that country.

"Then find one! I want it Ryleigh!" inis na turan ni Mama at nagcross arm pa

Gosh, parents ko ba talaga to? para silang teenager!

"Bu—hehehe sabi ko nga I'll find one. Let's go Ali" sinamaan kasi yan siya ng tingin kaya di na nag complain

"No! She won't come with you dito lang siya sa tabi ko" hindi na nag reklamo si Mom at nag paalam na

Gosh, guess who's been stock with her for almost 3 days. Yes that's me. No other than Rhainne Jhammira Alethea Lopez. Masyado siyang mahirap tanggihan lalo na't umiiyak siya pag hindi nakukuha gusto niya which is very weird. Para siyang yung spoiled na bata na pag hindi nakuha ay iiyak o di kaya magwawala.

And as day's passed by mas lalong mahirap ang mga gusto niya! Naawa na nga lang ako kay Mom dahil laging siya ang trip nitong pakuhain. But I still cherish it atleast ako ayaw lang paalisin sa tabi niya or di kaya ayaw akong mawala sa paningin niya. Tapos paglalapit sakanya si Mom ayaw niya mabaho daw. The heck diba? Inamoy ko si Mom normal naman yun parin amoy niya.

"Are you thinking about her?" she suddenly spoke

I was stopped by her question. I'm too stunned to answer. Hindi ko nga siya maalala tuwing kasama ko siya which is a very unusual kasi lagi naman siya ang nasa isip ko dati pero lately kung walang mag papaalala sakin ay hindi ko siya maaalala.

"No" I answered, hindi naman ito sumagot bagkus kinurot nito ang pisngi ko kaya napangiwi ako.

"So cute" may pang gigil niyang turan

The heck?

Momshie

Mom, si Mama she's been pinching me for so long where are you!

If you're gonna ask who named it, it's Amrielle. You know how playful that bitch is.

Agad ring sumagot si Mom

Momshie

- Nasa gate na! I'm suffering too I don't know happened to her!

Kahit message lang ay ramdam ko rin ang frustation nito.

"I'm home! Here's your watermelon My Love!" masiglang bungad nito, akala mo hindi nag reklamo sa text.

I smirked at her she just looked at me as if she was saying na makasakay nalang ako sakanya. Damn ayokong ipahamak ang sarili ko kaya I just went with her.

Tutal dumating na rin naman si Mom ay maliligo na muna ako.

"Where are you going?" hindi pa man ako nakakapangalawang hakbang ng bigla itong mag tanong saakin

"I'm just going to take a bath Ma" paalam ko rito at tumango naman siya bago niya masayang tinignan si Mom na hinihiwa ang watermelon. Siguro kung hindi siya nakahanap niyan ay siya na ngayon ang hinihiwa

Pagkarating ko ng kwarto ay agad akong nahiga sa bed at inon ang TV. Actually may TV naman talaga dito eh kaso mas maganda yung TV sa living room.

After 30 minutes of watching saka ko naisipang maligo. Kumuha lang ako ng damit sa walk in closet ko at agad na nag tungo sa bathroom.

Hindi rin nag tagal ay natapos na ako at lumabas na rin. Bumungad naman saakin ang isang babaeng nakahiga sa kama ko na tulog at yakap yakap ang unan ko.

Gosh why does she have to be clingy?

Atsaka kanina pa ba siya dito? Mag iisang oras din ata ako sa bathroom eh.

Hindi ko nalang ito pinakealaman at dumiretso sa vanity ko at inon ang blower para patuyuin ang buhok ko.

Pagkatapos kong patuyuin ang buhok ko ay agad akong naupo sa couch at inopen ang TV.

Gosh, my Mama was sleeping peacefully in my room na dapat ay sa room nila ni Mom. She's really weird this oast few days at mukang wala siyang balak bumalik ng Pilipinas.

I was busy watching TV when I felt someone's hand wrapping my waist. I don't need to look kung sino ito.

"I want pancake Baby Ali" malambing na bulong nito saakin

Literally, what wrong with her? Sinasapian ba siya?

"O-okay Ma, I'll tell to Manang na magluto"

Why am I even stuttering? For god sake she's your Mom Rhainne! Naiilang kasi ako sakanya lately. Mas clingy pa siya saakin kesa kay Mom

"No! I want you to cook! Please"

Bumuntong hininga nalang ako bago umOo

"Fine"

Then she happily hugged me at isiniksik ang muka niya sa leeg ko. Bakit ba siya ganto?! Imbis na nagmumukmok at nagluluksa ako dahil nasawi ang puso ko ay hindi ko magawa because I'm distracted by her!

Para kasi siyang buntis!

"I really love your smell" she said at inaamoy amoy ako. I'm starting to be irritated. "How I wish that ganto rin ang amoy ni Ryleigh but she's so mabaho" turan nito na halos magpatawa saakin

Did she just called Mom mabaho?

She's really unbelievable! Eh dati naman gustong gusto niya ang amoy ni Mom

Bumaba naman kami and yes if you're asking nakakapit parin siya.

"What's that smell?" tanong nitong katabi ko, oh it smells pancake looks like someone already guess kung anong gusto nitong katabi ko.

"Hi Love, Hi Ali!" bati ni Mom habang may dala ng isang plate ng pancake

"Is that pancake?" tila galit na tanong ni Mama

"Yes my love" sagot ni Mom

I just look at them

Mama frowned. Oh I guess world war lll is coming.

"No!" sigaw nito na nagpagulat saakin pati kay Mom

"W-what? W-why?" nagpapanic na tanong nito

Hindi naman sumagot si Mama at makalipas ang ilang minuto ay nakarinig ako ng hikbi

Nanlaki ang mata namin pareho ni Mom

God here we go again!

"I want my baby ali to cook it for me" she said while crying

Gosh dahil lang don umiyak siya? I mentally facepalm

"And your pancakes are mabaho like you!" turan nito at tinuro si Mom, pigil tawa naman akong tumingin dito

Muka kasing natatae si Mom na ewan!

The heck! I didn't know that they're funny!

___

"Thank you my baby ali!" Mama said and happily munching her pancakes na color pink. Kung kanina watermelon na pink ngayon naman ay pancakes na pink.

"She's weird right?" Bulong naman nitong nasa kabilang side ko, it's Mom

I don't know how much longer I could stand this two.

"What are you saying Ryleigh Lopez?!" Mama coldly said "and dinadamay mo pa ang anak ko?!"

Kamot kilay namang tumingin si Mom saakin as if she's trying to say na help me.

Night has come and it was dinner. We were peacefully eating and talking when suddenly Mama stand up at agad na pumunta sa cr. Actually kanina pa siya nakatitig sa food niya as if she was second guessing if she's going to eat or not. And yes nauna na kaming matapos kumain siya nalang ang hindi pa.

"Gwaaakkkckk"

Agad na tumayo si Mom

"What's happening? Alli?" nag aalalang tanong nito na ngayon ay kumakatok sa pinto ng cr

Hindi naman nagtagal ay lumabas si Mama na maputla kaya agad na nagpapanic si Mom

"The food I don't want to eat it"

"Are you pregnant?" that word suddenly came out from my mouth.

Lahat sila ay napatingin saakin. Did I say something wrong?

"M-maybe" Mama answered na nagpalaki ng mata naming lahat well except kay Mom na ngayon ay umiiyak

Parang tanga.

Gosh ang tanda ko na para maging Ate pa. Pwede ko na nga sila bigyan ng apo eh and here I am having a sister or brother at the age of 19 turning 20 in a few months

The next day Mama announced that she was really pregnant. Yes nag take ulit sila ng IVF and successful ang results.

"Baby Ali! Come here!" sigaw nito mula sa taas kaya dali dali akong tinignan ng lahat at tinaasan ko naman ang nga ito ng kilay

"Mama! No! Stop!" I frustratedly said

She's making me wear pink dress! Ang malala pa don ay hindi ito fitted it's a dress for mag dedebut! She said she just want to see me in that dress at gusto niya lang picturan ako at ilagay sa room niya!

"Baby Ali ko! I want strawberry!"

"I want ice cream the strawberry one!"

"Baby Ali! I wanna hug you!"

"My baby Ali! Why did you take a bath?!"

"Ali ko come here eat this"

"Baby Ali your so cute"

I sat down on the couch pagod na pagod it's been almost 8 months. Hindi naman ako kasama gumawa nung bata pero ako naghihirap. While Mom was in the Philippines pinauwi siya ni Mama kasi ayaw niya itong makita kaya kahit ilang beses na itong nagpupumilit na pumunta dito ay hindi siya makapunta dahil papasok palang siya ng pinto ay naka abang na si Mama na may hawak na kutsilyo or di kaya kung anong bagay na siguradong mame-meet mo si san pedro.

Sa loob ng 8 months I don't have a time para magdrama sa buhay dahil bukod sa bumalik ako sa pag aaral—face to face ay inaasikaso ko rin si Mama na walang ibang hinahanap lagi kundi ako.

Walang araw na hindi ko naiisip ang lahat pero hindi ko naman magawang magmukmok at isipin ito.

Miss ko pa rin siya pero I deserve to be free from the things that's hurting me that's why I choose to move forward even though it's hurting me.

Tapos na eh. It's all done at hindi ko na iyon nababalik pa kahit magsisi ako wala na ring mababago.

I don't know if I should be thankful dahil nadidistract ako ng pagbubuntis ni Mama dahil sakanya ay hindi naging mahirap ang makalimutan ang lahat at mag simula ng bagong buhay—malayong malayo sa dating ako.

I don't have to find my missing piece at all. I just need to learn how to live without it.